Hérold: La fille mal gardée. Nathalia Osipova (Lise), Steven McRae (Colas), Philip Mosley (Weduwe Simone), Christopher Saunders (Thomas) en Paul Kay (Alain) met het Covent Garden orkest o.l.v. Barry Wordsworth. Opus Arte OA 1196 D (dvd, 1u. 57’29”). 2015

Het ballet La fille mal gardée van Ferdinand Hérold (1791-1833) heeft een fascinerend lange en wisselende geschiedenis. De oorsprong als onderwerp voor een dans pantomime gaan enige eeuwen terug. De Franse choreograaf Jean Dauberval schiep de eerste versie die zich op een boerderij afspeelt, maar een andere titel droeg. In 1791 dook het werk in Londen op. De muziek was op basis van Frans folkloristisch materiaal en opera aria’s uit die tijd.

Maar toen het werk in 1818 naar Frankrijk terugkeerde, schreef Herold daar in 1828 nieuwe muziek bij. De meeste was van hemzelf, maar hij speelde ook leentjebuur bij Rossini en Donizetti

In 1864 werd opnieuw een verse partituur besteld bij Peter Ludwig Hertel die echter een substantieel gedeelte van Herold intact liet. Voor het ballet in Basel van Heinz Spoerli werd Michel Damase als componist ingehuurd. Ook Damase bewaarde veel van Hérold en Hertel, maar voegde ook oorspronkelijke Franse volksmuziek en wat militaire muziek toe.

Het verhaal gaat over Lise die verliefd is op de arme boerenjongen Colas, terwijl haar moeder (gespeeld door een man) liever ziet dat ze trouwt met de lichtelijk achterlijke zoon van een rijke weduwnaar. Telkens probeert Lise aan de aandacht van haar moeder te ontsnappen om maar even met haar beminde samen te kunnen zijn en omdat ze slecht permanent wordt bewaakt, grijpt ze haar kans. Eind goed, al goed. De combinatie van komedie en ballet was een groot succes vooral omdat het ging om eenvoudige dorpelingen. Dat begint al meteen met een dans voor kippen. Ook een soort klompendans ontbreekt niet en vormt zelfs een hoogtepunt.

Van Dauberval’s choreografie is in deze voorstelling weinig over gebleven. Lanchberry arrangeerde vrijelijk uit Hérolds lappendeken maar hij zorgde met zijn ensemble in de regie van Frederick Ashton wel voor de in vele opzichten aantrekkelijkste dvd versies.