Händel: Ariodante. Ann Murray (Ariodante), Joan Rodgers (Jinevra), Lesley Garrett (Dalinda), Christopher Robson (POlinesso), Paul Nilon (Luccanio), Gwynne Howell (Koning van Schotland), Mark Le Brocq (Odoardo) en het Ensemble van de Engelse nationale opera o.l.v. Ivor Bolton. ArtHaus 100.064 (178’, 4:3,  geluid 2.0, regio 2, 3 en 5). 1996

Een opname van een aantrekkelijke productie uit 1996. Een productie met Freudiaanse aspecten die de gevoelens van haat, liefde, vrees en fantasie van de belangrijkste protagonisten duidelijk laat uitkomen. Dat verleent de liefde van Ariodante voor Ginevra een haast hysterisch karakter nadat ze eerst stomverbaasd was over haar eerste liefde en zich hopeloos voelt wanneer ze zelfs door haar eigen vader wordt beschuldigd een hoer te zijn. Het bijzondere is, dat Ann Murray dat alles zo goed weet te uiten. Ook de talloze gevoelens van Ginevra zijn bij Joan Rodgers in goede handen. Christopher Robson verpersoonlijkt de boosaardigheid van de schurk Polinesso fraai en Lesley Garrett stelt zich kwetsbaar op als Dalinda; Gwynne Howel, tenslotte is een rechtvaardige koning. Moderne instrumenten die zo goed mogelijk de stijl en het karakter van oude navolgen zorgen wat de strijkers betreft onder Ivor Bolton voor een overtuigend ranke, levendige begeleiding.