Mendelssohn: Pianosextet in d op. 110; Pianoconcert nr.1 in g op. 25; Symfonie nr.3 in A op. 56 Schotse; Bonus: Stravinsky: 3 Delen uit Petroesjka. Yuja Wang (p), Kirill Troussov (v), David Aaron Carpenter (va), Maxim Rysanov (va), Sol Gabetta (vc) en Leigh Mesh (cb) c.q. het Verbier Festival orkest o.l.v. Kurt Masur. Idéale audience 3079248 (dvd, 89’ + 11’). 2009 

Dat het sextet dat Mendelssohn in 1824 schreef vrij sporadisch op het programma verschijnt, is niet zo verwonderlijk, want krijg maar eens gauw een ensemble met piano, viool, twee altviolen en contrabas bij elkaar. Ook het hoge opusnummer is trouwens bedrieglijk, want het werk ontstond nog voor het derde pianokwartet, maar verscheen pas in 1868 in druk. 

Dit sextet heeft wel iets van een pianoconcert en de noten die Wang krijgt voorgeschoteld illustreren niet alleen Mendelssohns eigen virtuoze vaardigheden, maar ook dat hij op de hoogte was van wat zijn voorgangers Weber, Hummel en Moscheles op dit gebied presteerden.

Gelukkig bestaan wel zo’n vijftien opnamen van het werk. De oudste is waarschijnlijk die van Walter Panhofer en leden van het Weens octet (Decca 480.2397) uit 1968. Een andere, betere stamt van het Lugano Festival 2009 met Khatia Buniatisvili (p), Dora Schwarzberg (va), Nora Romanoff-Schwarzberg (va), Jorge Bosso (vc) en Enrico Fagone (cb) (EMI 607.367-2, 3 cd’s) en dan is er een bijzondere van de Van Swieten Society (Quintone Q 09004 in een Mendelssohn programma met de titel The young genius uniek in de wereld der ‘oude instrumenten’.

Maar muzikaal interpretatief bezien het fijnst is deze van Wang & Co. met als bonus Wang in één der fijnste vertolkingen van Stravinsky’s 3 Delen uit Petroesjka. Het Mendelssohn gedeelte van het programma kan ook via YouTube worden gedownload.

Wie Yuja Wang bewonderend alleen via haar DG studio opnamen hoort, mist iets essentieels van haar grote talent. Men moet haar zien tijdens een optreden, haar vingers in close-up kunnen volgen, haar podiumhouding waarnemen (en haar altijd bijzondere outfit). Kennelijk geniet ze van een optreden voor publiek om haar plezier in het muziek maken te delen.

Haar grote vaardigheden als Mendelssohn vertolkster toont ze meteen in een parelende, fijntjes geslepen aandeel in het sextet van de vijftienjarige Mendelssohn, een stralend en heel treffend werk. De glimlachende blikken van het begeleidende ad hoc strijkersteam tussen de delen in vertellen de rest. De getoonde mengeling van serieusheid, spiritualiteit en virtuositeit passen Mendelssohn wonderwel.

Al even pakkend wordt de solopartij van het eerste pianoconcert stijlvol voorgedragen. Tempi, articulatie en een foutloze accuratesse: alles klopt, ook de manier waarop Wang met lichte draling het langzame deel koestert. Ze neemt ook risico’s, maar brengt alles tot een goed einde; eventjes lijkt de coördinatie met het orkest zoek te zijn (bij 29’57”) en een paar keer horen we de dirigent iets als ‘Kijk uit!’ roepen. De pianiste had kunnen terugroepen ‘Volg me’. Hoe zo’n jong, tenger persoontje zoveel kracht en welluidendheid kan provoceren, blijft een wonder.

De meest jonge musici van het Verbier orkest reageren alert en enthousiast op de wat laconieke leiding van de grootvaderlijke autoriteit van Kurt Masur in het pianoconcert en de symfonie.

De Stravinsky bonus van Wang werd een dag eerder tijdens een solo optreden vastgelegd; men kan haar ook hier weer thuis op het puntje van de stoel bewonderen. Geen twijfel: Wang is de ster van deze dvd.

Het geluid van de opname is zonder meer heel goed, maar de beeldregie van François-René Martin verdient een apart woord van waardering. Alleen het podium is verlicht, publiek is niet of nauwelijks zichtbaar. De belichting komt alleen van boven het podium en zet de musici in een glanzende gloed en voert de camera gericht op wezenlijke details door de vier partituren.