Mercadante: Didone abbandonata. Viktorija Miškūnaitè (s., Didone), Katrin Wundsam (ms., Enea), Carlo Vincenzo Allemano (t., Jarba), Pietro di Bianco (bs., Osima), Diego Godoy (t., Araspe), Emilie Renard (ms., Selene) met de Academia Montis Regalis o.l.v. Alessandro de Marchi. Naxos 2.110630 (dvd, 2u 26”). 2018 

 

Didone abbandonata heeft een complexe historie. Metastasio schreef zijn libretto oorspronkelijk voor het Teatro di San Bartolomeo in Napels en zijn relaas over de Trojanen in Carthago was in al dan niet aangepaste vorm een dankbare bron voor zeventiende en achttiende operacomponisten.

Aan de verlaten Dido werd muzikaal niet alleen aandacht besteed door Tartini met zijn Vioolsonate in g op. 1/10, maar vooral in opera’s van Hasse, Sarro, Jomelli, Porpora, Vinci en vele anderen (zie de lange lijst op Wikipedia), maar ook door Giuseppe Saverio Mercadante (1795 - 1870) als een der laatsten in 1823. Hij gebruikte een door Tottola bewerkte tekst.

Voor een scenische opvoering tijdens het Innsbruck festival in 2018 werd gebruik gemaakt van de kritische uitgave van Paolo Cascio. Met decors van Magdalena Gut en kostuums van Kristina Bell werd het werk in de regie van Jürgen Flimm opgevoerd door een historisch goed ingevoerd ensemble.

De tragische en dramatische geschiedenis van Dido en Aeneas (hier Enea) speelt zich af in het belegerde Carthago dat daardoor extra gevaar lijdt.

De muziek van Mercadante daarbij wortelt nog in de achttiende eeuw, maar wijst ook op de vernieuwingen van het bel canto. Geen wonder dat Verdi een bewonderaar was van Mercadante.

Alessandro de Marchi en zijn team zangers en instrumentalisten zorgen voor een vrij subtiele en grondige uitvoering zonder zwakke plekken op een vrij intieme schaal. Het werk kan zo worden gezien als de aanloop naar de doodscene van de door Seneas verlaten en door Jarba verraden zelfmoord plegende Dido. De recitatieven duren niet te lang.