Mahler: Symfonie nr. 9 in D. Gustav Mahler Jugendorchester o.l.v. Claudio Abbado. EuroArts 2054009 (84’, 16:9, geluid 2.0, 5.1 en DTS 5.1, regio 0). 2004

Dat Abbado door de jaren heen een groot stel prachtige Mahlersymfonieën heeft gedirigeerd en vastgelegd, illustreren zijn vele, soms herhaalde DG cd opnamen. Na de Tweede in Luzern, liet hij ook de Negende in de Accademia di Santa Cecilia in Rome in beeld en geluid vastleggen (14 april 2004, ruim een half jaar nadat die Tweede in Luzern tot stand kwam). In audiovorm is Abbado’s Negende ruim bekend: eerst met de Weners in 1987 (DG 423.564-2, 447.023-2) en daarna met de Berlijners in 1999 (DG 471.624-2). Fundamenteel is aan zijn opvatting niet zoveel veranderd, maar na zijn zware ziekte is wel van nog meer verdieping sprake. Grappig overigens dat het Gustav Mahler jeugdorkest met leden van het EG Jeugdorkest, toen onder James Judd, al een cd opname van deze symfonie maakten (Nuova Era 690607), maar intussen zullen er wel andere, jongere orkestleden zijn.

Het bijzondere hier is dat Abbado wat minder afstandelijk is dan vroeger, zicht- en hoorbaar emotioneler en geëngageerder, wat tot heel pakkende, ja aangrijpende momenten leidt in een van Mahlers laatste reflecties over leven en dood. Hij dringt diep, maar niet sentimenteel of opdringerig in de expressieve diepten van het werk door, besteed veel zorg aan de afwerking en toont ook duidelijk sensibiliteit bij het uitwerken van details. Het ensemble geeft hem wat het kan en dat is heel wat.

De hele uitvoering is rustig, haast op het saaie af in beeld gebracht met niet overdadig veel close-ups. Soms is het nuttig om even soli en groepen wat nadrukkelijker in beeld te krijgen, soms ook is dat een nuttige aanvulling. Het geluid is niet ideaal van balans. De strijkers zijn vaak te prominent, de baskant blijft wat onderbelicht, maar daar is met de toonregeling wat aan te doen. Het resultaat is hoe dan ook de moeite waard.