Mozart: Symfonie nr. 38 in D KV 504 Praagse; Concertaria’s ‘Voi avete un cor fedele’; ‘Vado, ma dove?’; ‘Giunse alfin il momento’; ‘Un moto di gioia’ en ‘Bella mia flamma’. Cecilia Bartoli met Concentus musicus Wenen o.l.v. Nikolaus Harnoncourt. BBC Opus Arte OA 0820 (113’, 16:9, geluid 2.0, 5.1 en DTS 5.1, regio 0). 2001

Het lijkt er steeds meer op dat alles wat Bartoli vocaal aanraakt meteen in goud verandert. Dat geld zeker voor haar tot nu toe verschenen cd’s waarvan dit een der laatste is. Het gaat om een concertregistratie in de mooie Stefaniensaal in Graz en het enig betreurenswaardige bij zoveel moois is dat het programma al na 112 minuten is afgelopen (en dat – zoals helaas de gewoonte is bij dvd-v materiaal – de gezongen teksten niet zijn afgedrukt).

De concertaria’s van Mozart zijn beslist geen te veronachtzamen bijproducten van ander, groter werk. Ze stellen de hoogste technische en interpretatieve eisen aan een vertolker. Sommige waren bedoeld als alternatief voor eigen of andermans opera’s, maar andere, zoals ‘Bella mia fiamma’ hebben een hoogstaand zelfstandig karakter.

Dat Bartoli dit moois weer schijnbaar moeiteloos en met veel zichtbaar plezier en aplomb voordraagt, zal nauwelijks verrassen. De bravoureuze trillers en verbluffende roulades vliegen de kijk-luisteraar om de oren en geven de zangeres net voldoende moeite om de afloop spannend te houden.

Video heeft het bijkomend voordeel dat iedereen in close-up ook kan aanvoelen hoe de zangeres elke aria een eigen sfeer, een eigen gevoel verleent, zij het vaak met een schijnbaar onderdrukte en verholen knipoog. Zelfs als men minder dol is op de zangers en dit programma nuchter benadert, valt enorm veel te genieten. Ook al omdat de samenwerking met Harnoncourt zo volmaakt is.

De dirigent verleent aan het begin de Praagse symfonie al veel grandeur in een als altijd bij hem energieke aanpak die hooguit wat kil overkomt en meer de sfeer van Don Giovanni dan die van Le nozze di Figaro ademt. Maar als concertregistratie en -reportage is deze opname buitengewoon goed geslaagd met prachtig beeld en fraai geluid (zelfs in surround). Brian Large verzorgde dat weer keurig en koos nu gelukkig eens voor een lagere camerapositie wat de directe kijk op het gebeuren verlevendigt.

Als extra’s zijn ook leuke dingen vastgelegd, waaronder brokjes repetitie (met wat stijfjes in het Engels uitgewisselde commentaren tussen soliste en dirigent) en het productie dagboek van het opnameteam. Al ontbreken helaas die gezongen teksten, de toelichting in drie talen is wel heel to the point.