Pagliardi: Caligula. Jan van Elsacker (t., Caligula), Caroline Meng (s., Cesonia), Florian Götz (b., Artabano), Jean-François Lombard (altus, Tigrane) en Sophie Junker (s., Teosena) met Le poème harmonique o.l.v. Vincent Demestre. Alpha 716 (dvd, 83’00”). 2017

Een paar eeuwen voordat Detlev Glanert zijn opera Caligula op basis van het toneelstuk van Camus schreef, componeerde Giovanni Maria Pagliardi (1637-1702) in Venetië zijn muziekdrama Il Caligula delirante op libretto van Domenico Gisberti uit 1672. 

De Romeinse keizer leefde in de literatuur voort als een wrede, waanzinnige maar bij vlagen ook visionaire figuur met veel fantasie. Gisberti en Pagliardi stellen Caligula ook voor als een held van het onmogelijke, als wonderbaarlijke showfiguur die in machts- en liefdesaffaires is verwikkeld met zijn vrouw Cesonia, koningin Teosena en haar man Artabano en Tigrane, de koning van Mauretanië.

Omdat Caligula ook een ‘houten acteur’ zou kunnen zijn, komen aan het werk ook marionetten te pas, die vooral in vechtscènes te pas komen. Demestre zorgt met de klein gehouden instrumentale bezetting van 2 violen, lirone, violone, luit, theorbe en klavecimbel voor een stijvolle begeleiding en de zangers vervullen hun rollen adequaat.