Pergolesi: L’Olimpiade. Raúl Giménez (Clistene), Lyubov Petrova (Aristea), Yetzabel Arias Fernández (Argene), Jennifer Rivera (Licida), Sofia Soloviy (Megacle), Antonio Lozano (Aminta) en Milena Storti (Alcandro) met de Academia Montis Regalis o.l.v. Alessandro de Marchi. ArtHaus 101.650 (2 dvd’s, 2u. 50’). 2011 

Geweldig dat we eindelijk eens kunnen meekijken en meeluisteren in het Teatro Valeria Moriconi in Jesi naar deze volwaardige  drie-akter van Pergolesi op een libretto van Metastasio. 

Ruim vijftig componisten zetten Pietro Metastasio’s libretto L’Olimdepia tussen 1733 en 1815 op muziek, te beginnen met Caldara en gevolgd door anderen als Vivaldi, Galuppi, Pergolesi, Cimarosa, Cherubini en Paisiello.

Metastasio op zijn beurt schreef het op basis van ‘De beproeving van huwelijkskandidaten’ uit deel 6 van de Historiën van Herodotus gebaseerde verhaal in 1733  oorspronkelijk voor Caldara, maar dus ook Pergolesi gebruikte het dus als operastof.

Tot nu toe moesten we het wat Pergolesi betreft alleen met wat onbekende cd opnamen van Vlad (Frequenz CBB 1), Armiliato (Agora AG 093.3) en als beste De Marchi (maar met een op Jennifer Rivera na andere bezetting op Duitse Harmonia Mundi 88697-80771-2) stellen.

De handeling speelt tegen de achtergrond van de Olympische Spelen in de oudheid wanneer een stel mensen verstrikt raakt in een web van bedrog en verwarring wat hun tevoren bepaalde noodlot dichterbij brengt, geheel in de geest van de Griekse tragedie. Ondanks de bredere context gaat het drama vooral om de persoonlijke dilemma’s en situaties van de hoofdpersonen; elk van hen wordt geconfronteerd met een interessant conflict tussen hart en verstand, al is dat bij Metastasio duidelijker dan bij Pergolesi. 

Koning Clistene biedt zijn dochter Aristea aan als beloning voor de winnaar van de Olympische Spelen, waarbij hij zich niet realiseert dat zijn zoon Clistene die dood wordt gewaand zich tenslotte als huwelijkskandidaat voor haar aandient.

Uiteraard wordt tot slot aan alle list, bedrog en verwarring een einde gemaakt en vindt dan een dubbel huwelijk plaats. Het orakel vergist zich tenslotte nooit.

Pergolesi’s lang vergeten barokopera uit 1735 werd gelukkig herontdekt en beleeft hier een fraaie renaissance. De vocale prestaties staan uniform op hoog niveau en vooral de hoofdrollen zijn uitstekend bezet. Binnen de grenzen van de barokopera wordt ook goed geacteerd. Alle zorg is besteed aan de recitatieven en de aria’s verlopen vol aplomb en met vaart. Iedereen lijkt in de muziek te geloven.

De leiding van De Marchi is zonder opsmuk, zeer to the point. Italo Nunziato’s regie is bescheiden met vermijding van teveel statische poses, de decors van Luigi Scoglio zijn passend sober gehouden en de kostuums van Ruggero Vitrani zijn stijlvol. Meteen een fraaie dvd première dus.