Rossini: Aureliano in Palmira. Michael Spyres (t, keizer aurelius), Jessica Pratt (s, Zenobia, koningin van Palmira), Lena Belkina (ms, Arsace), Raffaella Lupinacci (ms, Publia), Dempsey Rivera (t, Oraspe), Sergio Vitale(b, Licinio) en Dimitri Pikhaladze (bs, hogepriester) met het Ensemble van het Gemeentelijk theater Bologna o.l.v. Will Crutchfield. Regisseur Mario Martone, decors Sergio Tramonti, kostuums Ursula Patzak. ArtHaus 109.074 (2 dvd's, 3u. 21’ + 14’ bonus). 2014
Nu de IS anno 2015 de tempels van Bel en Baalshamin en andere cultuurmonumenten in Palmira vernielde is het goed om even aan die omgeving te denken in vrediger tijden Hoewel….. De handeling speelt in 272 v.Chr., is op historische gebeurtenissen gebaseerd en verhaalt hoe de strijdlustige koningin Zenobia die guerrilla oorlogen in Syrië, Egypte en Klein-Azië voerde en haar minnaar, de Perzische generaal Arsace (oorspronkelijk de castraat Velluti) worden verslagen door de Romeinse keizer Aurelianus die belooft Arsace vrij te laten wanneer Zenobia met hem verder wil. Zij weigert dat en Aurelius is zo onder de indruk van hun liefde dat hij beiden de vrijheid gunt wanneer ze trouw aan Rome beloven. Nobel pacifisme. Lieto fine, een happy end is weer gegarandeerd. Feest der herkenning is de ouverture, niet minder dan die van Il barbiere di Siviglia. Omgekeerd werd veel materiaal uit Aureliano ook weer in latere opera’s als Elisabetta, regina d’Inghilterra en De Barbier gebruikt. Voor deze opera werkte Rossini samen met librettist Felice Romani.
Zo goed als het in de opera afloopt, zoveel pech en teleurstelling had Rossini toen deze opera in 1813 na de successen met Tancredi en L’Italiana in Algeri hooguit lauw werd ontvangen.
Omdat de oorspronkelijke gegevens van het werk waren verloren, reconstrueerde dirigent Will Crutchfield het werk in zijn geheel naar beste vermogens.
De Amerikaan Michael Spyres die de titelrol zingt is wel een ‘baritenor’ genoemd vanwege zijn royaal aanwezige laag dat hier welkom is in zijn verder mooi lyrische optreden; ook acteert hij goed. De lange Zenobia van de Engelse Jessica Pratt is briljant en uitdagend en raakt ook met haar acterende ogen, lichaam en natuurlijk haar stem de kern van haar rol. Niets aan te merken op haar coloraturen.
De derde hoofdrol, die van Arsace, is toevertrouwd aan de Oekraïnse Lena Belkina. Ze beeldt mooi de jonge strijder uit met een warme mezzo die hooguit een paar momenten een zuiverheidsprobleempje heeft. Rafaella Lupinacci oogt en zingt als een goede, heimelijk verliefde Publia en Dimitri Pikhakladze bezit de pikdonker klinkende bas van de stereotype hogepriester.
Afgezien van wat zwakke punten bij de hoorns is de orkestinbreng naar behoren.
Geluids- en beeldkwaliteit zijn heel behoorlijk. De gefilmde opvoering vond plaats in het Teatro Rossini in Rossinistad Pesaro. De decors van Mario Martone zijn eenvoudig en sober, maar ook doeltreffend. Door plaatsgebrek kreeg de fortepiano continuo een plekje op het toneel.
Er bestond al een dvd van Giacomo Sagripanti uit 2011 (Bongiovanni AB 2002-2), maar deze nieuwe overtreft die geamputeerde versie op alle fronten. Wie het werk per cd wil horen, staan drie niet nader bekende uitgaven ter beschikking van Giacomo Zani (Sarx ANG 97001-2, Nuova Era 7069/70) uit 1981, Francesco Corti (Bongiovanni GM 2201/2-2) uit 1996, en Maurizio Benini (Opera Rara ORC 46) uit 2010.