Rameau: Platée. Paul Agnew (Platée), Mireille Delunsch (La folie, Thalie), Yann Beuron (Thespis, Mercure), Vincent le Texier (Jupiter), Doris Lamprecht (Junon), Laurent Naouri (Cithéron) e.a. met Les musiciens du Louvre o.l.v. Marc Minkowski. TDK DV-OPPLT (2 dvd-v’s, 150’, 16:9, geluid 2.0, 5.0 en DTS 5.0, regio 2). 2002

In 1988 waagde Minkowski zich met zijn Musiciens du Louvre op Erato 2292-45028-2 (2 cd’s) al eens aan Rameau’s ook wel als ballet boufon omschreven ‘comédie-lyrique’ in drie aktes met een proloog uit 1745. Toen beschikte hij over andere solisten (Ragon, Smith, De Mey en Gens); alleen Le Texier is als niet geheel overtuigende Jupiter van die vorige bezetting overgebleven. In feite gaat het natuurlijk gewoon om een oude komische opera naar een toneelstuk van Jacques Autreau, hier in een door Laurent Perry verzorgde enscenering voor de Opéra national in Parijs.

Wat destijds misschien ter compensatie van het ontbrekende beeld bij de solisten als overdreven grappige effecten aandeed en op den duur haast ging storen, is hier passend. Het nieuwe team van Minkowski is stijlvoller en beter tegen de niet gemakkelijke taak opgewassen, getuige onder meer de minder geaspireerde zang in zwierige gedeelten. Hoezeer liefde blind kan zijn, wordt de toeschouwer duidelijk ingepeperd hier.

Paul Agnew is een fraai geestig acterende en nog fraaier zingende weliswaar meer op een kikker dan op een nimf lijkende, in vrouwenkleren gehulde titelheld. Fijn nu ook zijn mimiek te kunnen meebeleven. Yann Beuron (Thespis, Mercurius) en Laurent Naouri (Cithérion) doen nauwelijks voor hem onder. Geweldig goed is ook de in bladmuziek gehulde Mireille Delunsch als temperamentvolle La Folie c.q. Thalia. De proloog krijgt zinvol gestalte door het koor vanuit de zaal en hooguit het dans divertissement doet wat geforceerd aan. Voortreffelijk orkestspel (met een prachtige hobosolo!) en fraaie geluidsimitaties van het boerenerf maken deze productie tot een puur genoegen.