Rossini: Sigismondo. Daniela Barcellona, Olga Peretyako, Manuela Bisceglie, Andrea Concetti, Antonino Siragusa en Enea Scala met het Ensemble van het Teatro comunale Bologna o.l.v. Michele Mariotti. ArtHaus 101.648 (2 dvd’s 2u 44’ + 19’ bonus). 2010

Rosssini: Sigismondo. Bruno Lazzaretti, Rosella Ragatzu, Giacomo Prestia, Nicoletta Zanini, Filippo Pina met het Rovigo Conservatorium orkest en het Trevigianon koor o.l.v. Richard Bonynge. Bongiovanni 2131/2 (2 cd’s, 2u 19’33”), ook op dvd ??? 8594. 1992

In het sterk overstralende licht van Il Barbiere di Siviglia en La cenerentola en in iets mindere mate dat van L’Italiana in Algeri, Semiramide, Il viaggio a Reims, Le comte Ory en Guillaume Tell wordt wel eens vergeten dat Rossini nog 33 andere opera’s schreef en lang niet alleen komische. Op de operalijst staat de twee-akter Sigismondo uit 1810 op nr. 14 als dramatisch, in vergetelheid geraakt jeugdwerk. 

Het libretto voor dit melodrama van Giuseppe Foppa vertelt het verhaal van de vermeend gekke Poolse koning Sigismondo die door de Iago-achtige klikspaan Ladislao, zijn eerste minister, is wijs gemaakt dat zijn vrouw Aldimira, de dochter van de Boheems/Hongaarse koning Ulderico hem ontrouw is geworden en in afwachting van haar terechtstelling van het hof wordt verbannen. Gelukkig ontdekt Sigismondo Ladislaos machinaties tijdig en kan hij zich met zijn vrouw verzoenen. Bij Foppa gaat het om een gekke koning met zijn waanideeën, zijn vrouw, die naar verluidt dood is, maar springlevend blijkt te zijn, het lot van de Polen en nog veel meer.

De première van Rossini’s opera op Tweede Kerstdag 1814 in het Venetiaanse La Fenice theater kwam een flop nabij.

Nu luisterend naar de muziek komen momenten van herkenning voorbij: Rossini gebruikte of hergebruikte bepaalde motieven in Il turco in Italia en Otello.

Er waren al twee eerdere cd opnamen van het werk (de onbekendste is van Marc Andreae op Crossroads CR 010295 uit 1995, de andere van Bonynge is hierboven vermeld). Maar wat een zegen dat het werk nu in de oertekst meteen goed op dvd uitkomt. De vroegere tenorrol van Sigismondo is nu in een Hosenrolle voor mezzo Daniela Barcellona omgezet.

Ze maakt er meteen een glansrol van. Ze is namelijk een Rossini vertolkster van het zuiverste water. Haar eerste optreden als de demente koning is vocaal met fraai gearticuleerde coloraturen en acterend om door een ringetje te halen en ze blijft voortdurend een dominante persoonlijkheid. Overdrijven doet ze geen moment.

Als Aldimira is gelukkig ook de Russische sopraan Olga Peretyako heel goed tegen de zware eisen die Rossini stelt opgewassen. Ze maakt iets dramatisch van die rol en is beter in haar solo dan in ensembles waar ze wat domineert. 

Als vertegenwoordiger van het kwaadaardige in de mens maakt ook Antonino Siragusa als een gepassioneerde Ladislao een heel goede indruk. Andrea Concetti zet zowel Ulderico als de waardige Poolse edelman Zenovito die Aldimira tijdelijk onderdak verleent mooi neer.

Last but not least zijn er twee jonge zangers die positief opvallen: Enea Scala als Radoski, de vertrouweling van Ladislao en Manuela Bisceglie als diens zuster. Alleen de veeleisende aria tegen het eind van de tweede akte is nog net wat teveel voor haar.

Bij de Opera in Bologna toont Michele Mariotti zich een waardige opvolger van Riccardo Chailly en Daniele Gatti. Dat Damiano Michieletto de handeling uit een ver verlegen verlegt naar een nabij verleden – eerst in een nogal realistisch gekkenhuis anno 1900, daarna aan het hof - zij hem in het licht van zoveel moois en goeds vergeven.