Stravinsky: Le sacre du printemps. Tanztheater Wuppertal o.l.v. Pina Bausch. Uitgeverij L’Arche, Parijs (91 pagina’s Frans, 2012, ISBN 978-2-85181-774-1). Muziekopname: Cleveland orkest o.l.v. Pierre Boulez (1969, Sony, 36’29”).
Zo kan het dus ook: dvd’s uitgeven in een tijd dat weliswaar zowel de boekenuitgeverij als de muziekindustrie in moeilijkheden verkeren. In plaats van een keurig verpakte dvd die helaas maar al te vaak is voorzien van wat erg summier uitgevallen documentatie, is het hier omgekeerd.
Een keurig, van zwart/wit fotomateriaal voorzien 91 pagina’s (wel in het Frans/Duits/Engels, dus achteraf wat beperkt) pocketboekje vormt de drager van dit album en de dvd lijkt haast terloops in een binnenvakje van het omslag te zijn gestoken.
Zichtbaar maakt de dvd echter de kern van de uitgave. Het gaat hier om een registratie van het Duitse ZDF uit 1978 van de geruchtmakende realisatie door Pina Bausch (1940-2009) die met Maurice Béjart nog steeds wordt beschouwd als een der beste en zeker der interessantste choreografen bij het geheel naar haar hand gezette Tanztheater Wuppertal. In 1975, dus drie jaar voordat de bewuste opname werd gemaakt, ging het werk met volmaakt op de muziek en elkaar ingespeelde dansers en danseressen tegenover elkaar de bijzondere dansriten realiserend.
Het gaat hier duidelijk om een der briljante hoogtepunten uit de geschiedenis van de Sacre in beeld en geluid. Destijds viel de keuze op de eerste opname van Boulez, die de muziek in Cleveland liet registreren in 1969, later nog eens in 1971 in New York en – wat verwarrend - tot slot nog een derde keer opnieuw in Cleveland voor DG. Het gaat om een nog steeds pakkende lezing door zijn cumulatieve energie, seismische kracht en onfeilbare precisie. Daar sluiten de bewegingen van de dansers fraai op aan en terecht zijn de dansers met voorop Malou Airaudo met naam en toenaam vermeld net als de decors en kostuums van Rolf Borzik.
Fijn dat dit brok waardevolle ballethistorie nu algemeen toegankelijk is. Wie korte, lekkermakende brokjes ter kennismaking wil proberen, kan op YouTube terecht.
Gek eigenlijk dat niet veel meer dvd’s met de Sacre bestaan. In de catalogus komen we slechts tweemaal Simon Rattle tegen, eerst in Birmingham 1987, daarna in Berlijn 2003 (ArtHaus 102.036 en 100.333). Maar noch de choreografie, noch de dansers hebben daar het fascinerende niveau van deze nieuwe oude enscenering. Het lijkt nu ook aanlokkelijk om het filmportret dat Wim Wenders in 2011 maakte van Bausch nog eens te bekijken.
Hooguit jammer dat de pret al binnen 37 minuten uit is. Was geen passend programma als aanvulling te bedenken om de lange speelduur van een dvd beter uit te buiten?