Strauss, R.: Salome op. 54. Peter Bronder, Iris Vermillion, Nadja Michael, Falk Struckmann, Matthias Klink e.a. met het Ensemble van La Scala, Milaan o.l.v. Daniel Harding. ArtHaus 107.323 (dvd, 1u. 47’). 2007

Deze opname verscheen aanvankelijk in 2008 als TDK DVWW-OPSALOME, maar het is goed om hem terug te vinden nadat het repertoire van dat Japanse label goeddeels door ArtHaus is overgenomen.

Choreograaf Luc Bondy. Decorbouwer Erich Wonder en kostuumontwerpster Susanne Raschig tomen zich in zoverre goed in dat het beeld van hun Salome niet in naaktheid van Salome en Jochanaan baadt, zoals bijvoorbeeld bij McVicar (Opus Arte). Eerder is de productie vrij conventioneel en misschien moeten we daar heel dankbaar voor zijn.

Wie wel flink uitpakt is choreografe Lucinda Childs die Salome op wel honderd manieren over het toneel laat bewegen in haar bekende dans, met haar sluiers zwiept of wellustig knielt. Peter Bronder voegt zich als Herodes aan het slot daarvan met de wals handig bij haar. 

De decors en kostuums van laten een niet ongangbare mengeling van gerationaliseerde Bijbelse en modern Joodse attributen zien.

De uitvoerenden in deze Londens/Milanese coproductie vormen een homogeen geheel. Nadja Michael volbrengt ook zonder hochdramatisch te zijn in vocaal opzicht op lenige wijze met de nodige souplesse de tour de force om de geile teenager Salome gestalte te geven en zorgt voor een aanvaardbare invulling van haar rol.

De Jochanaan van Falk Struckman vertoont trekken van Wodan en terecht of onterecht ook enig dierlijk verlangen naar de verleidende Salome.

Maar van echte idiomatische allure kunnen we spreken bij de Herodes van Peter Bronder die zowel prachtig zingt als acteert en de Herodias van Iris Vermillion die het ambivalente seksuele karakter met prachtige gebronsde stem goed laat uitkomen.

Dat het Scala orkest ook heel warmbloedig Duits kan klinken zoals hier is een verdienste van Harding; het ontneemt hooguit iets van de inherent in de partituur ook aanwezige vinnigheid.

De manier waarop het geheel door Emanuele Garofalo in beeld is gebracht aarzelt enigszins tussen totalen en close-ups, maar is over het geheel bevredigend.

Deze dvd opname heeft allerminst het rijk alleen, maar kan goed de vergelijking doorstaan met eerdere producties van Böhm, Weense Staatsopera (DG 073-4339), Downes, Covent Garden (Pioneer 69.009), Dohnanyi, Covent Garden (Decca 074-105-9), Jordan, Covent Garden (Opus Arte OA 0996 D), Sinopoli, Berlijn (Warner 9031-73827-2), Summers, Met New York (Sony 8869-780663-9), Soltesz, Berlijn (ArtHaus 101.593).