Verdi: Simon Boccanegra. Christian Gerhaher (b., Simon Boccanegra), Jennifer Rowley (s., Amelia Grimaldi). Christof Fischesser (bs., Jacopo Fiesco), Otar Jorjikia (t., Gabriele Adorno), Nicholas Brownlee (b., Paolo Albiani) en Brent Michael Smith (bs., Pietro) met het Ensemble van de Opera Zürich o.l.v. Fabio Luisi. Accentus ACC 20510 (dvd, 2u. 22’13”). 2020
Al zijn de meeste operaliefhebbers het er wel over eens dat Verdi’s Simon Boccanegra muzikaal heel verrassend is, vinden ze ook een van zijn lastigst te volgen werken. De kritiek luidt dat de handeling erg gecompliceerd is, op het onsamenhangende af. Toch heeft dat verwijt iets ironisch. Toegegeven, het ontbreekt de opera aan de logische bondigheid van Aida en La traviata, maar die complexiteit vormt tenslotte juist de kracht van het werk dat speelt in de veertiende eeuw.
Verdi’s bron was een obscuur Spaans toneelstuk van Antonio Garcia Gutiérrez dat veel overeenkomst heeft met Shakespeare’s The winters tale. De boekanier Simon Boccanegra, de gekozen plebeïsche doge van Genua en Fiesco, de verdediger van de waarden van erfelijke aristocratie staan al vijfentwintig jaar tegenover elkaar aan tegengestelde kanten van politiek, afkomst en onderlinge haat. Simon wordt vergiftigd door zijn vroegere bondgenoot Paolo en pas op zijn sterfbed worden tekenen van verzoening gegeven. Tussen de strijd van dit tweetal door bewegen zich de beide jonge gelieven: Gabriele, een trotse aristocrate en Amelia, Boccanegra’s verloren gewaande onrechtmatige dochter en Fiesco’s kleindochter. Met hun relatie zijn ze tenslotte in staat om de animositeit van het oude stel mannen te breken.
Omdat het werk geen succes had, werd het nogmaals onderhanden genomen, van een nieuw voorspel voorzien, kleine aanpassingen gemaakt en een heel nieuwe scène aan toegevoegd waarin Boccanegra in de senaat van Genua pleit voor vrede met Venetië omdat beide steden tot hetzelfde land behoren. Zijn toespraak wordt begeleid door heel elegante muziek.
De internationaal gemengde bezetting zorgt met de intelligente, krachtige en welluidende Christian Gerhaher in de titelrol en een imposante Brent Michael Smith voor de rolvan Pietro meteen voor pluspunten. Jennifer Rowley is een jeugdig frisse Amelia en de onbekende Ota Jorjikia, ditmaal merkwaardig genoeg gezongen door een mooi vanzelf mooi contrasterende tenor als Gabriele. Zo zijn de belangrijkste rollen meer dan capabel vervuld.
De enige andere dvd opname van deze opera is van James Levine met Vladimir Chernov, Kiri te Kanawa, Plácdo Domingo en Robert Lloyd (DG 073.031-9) uit 1995 is vooral op papier sterker bezet.
Wie is aangewezen op een cd versie, is het beste af met de opname van Claudio Abbado (DG 449.752-2).