Verdi; Simon Boccanegra. Carlo Guelfi (Simon Boccanegra), Karita Mattila (Maria Boccanegra), Vincenzo la Scola (Gabriele Adorno), Julian Konstantinov (Jacopo Fiesco), Lucio Gallo (Paola Albiani), Andrea Concetti (Pietro), Enrico Cossutta (kapitein), Katia Pellegrino (anciella d’Amrelia) en het Ensemble van de Maggio musicale Fiorentino o.l.v. Claudio Abbado. TDK DV-OPSIBO (143’, 16:9, geluid 5.1 en DTS 5.1, regio 0). 2002

Niet Verdi’s bekendste en populairste opera, maar wat Abbado van dit werk dat hij eerder in andere bezetting aan de Scala dirigeerde en opnam (DG 449.752-2) is fantastisch. Maat na maat tintelt van nieuw leven, alles krijgt betekenis, niets is aan het toeval overgelaten. Hij werd daarbij niet dwarsgezeten door producent Peter Stein die in de gewaardeerde beste traditie werkt en door Stefan Mayers simpele, maar mooie aankleding. De jonge Guelfi in de titelrol mag dan nog niet de autoriteit en het charisma van een Gobbi, Cappuccilli of Bruson bezitten om de titelrol autoritair gestalte te geven, hij geeft hier zijn eigen invulling die heel zuiver en treffend aandoet. Gallo  heeft het karakter van een intrigerende, gemene Iago als Paolo, Mattila verricht wonderen als Amelia en lijkt hier wel op Greta Garbo. De Fiesco van Konstantinov getuigt van een en al autoriteit. En het ensemble uit Florence lijkt enorm gemotiveerd en geïnspireerd. De kwaliteit van de video regie, de goede beeld- en nog betere geluidskwaliteit dragen nog meer bij aan het genoegen dat dit sombere werk kan geven.