SISYFUS ARBEID
Toen in 1960 bij uitgeverij Spectrum mijn pocketbook Disco Digest verscheen – een per componist en werk gerubriceerde opsomming van aanbevelenswaardige lp’s – lag het in de bedoeling om de uitgave van dat koopgidsje tot een jaarlijks terugkerende gebeurtenis te maken. Toen dat ondanks een verkochte oplage van 18.000 exemplaren (er waren er namelijk 25.000 gedrukt) niet lukte en het restbestand bij De Slegte belandde, luidde her en der het terecht geuite bezwaar: op het moment van publicatie is zo’n boekje ook al verouderd. Dat was in een tijd van een rustige, stabiele nog niet met materiaal overvoerde muziekmarkt.
In 1997 zijn in mijn bij Balkema verschenen Spraakmakende musici opnieuw discografieën van de desbetreffende uitvoerende kunstenaars opgenomen. Hoewel die muziekconservenmarkt intussen tengevolge van jarenlange overproductie en falende marketing langzamerhand dolgedraaid was. Sindsdien is het aantal heruitgaven, nieuwe koppelingen en compilaties, (her)bundelingen alleen nog maar groter geworden. De omlooptijd en de tijd dat veel moois beschikbaar is, werd ook grosso modo korter. Voor een discograaf die perfectionistisch steeds naar volledigheid streeft, is dat uitermate frustrerend, temeer daar hij niet kan rekenen op effectieve medewerking van de muziekindustrie.
Bovendien is het werk van veel kunstenaars verdeeld over diverse labels. Voor tien artiesten is het volgen van de mutaties in hun bestanden misschien nog doenlijk, voor een veelvoud van 170 (denkend aan overlappende concert- en opera opnamen) niet meer. Hier blijkt trouwens hoeveel slechter de wereld der muziekconserven is georganiseerd dan bv. de boekhandel.
De markt is namelijk in vijftig jaar veel omvangrijker en onoverzichtelijker geworden. Dat blijkt bijvoorbeeld uit een vergelijking van de verzamelcatalogussen die het Engelse blad The Gramophone uitgeeft. Medio jaren vijftig vorige eeuw een ongeveer 200 pagina’s tellende pocket met een vrij groot lettertype, nu een bijna 2300 pagina’s dundruk tellend boek op A4 formaat met kleine letters. De Duitse Bielefelder Katalog vertoont een identiek beeld.
Dat mocht echter geen reden zijn om het resultaat van jarenlang zo goed mogelijk administreren en aanvullen achteloos in de shredder te laten verdwijnen. Alleen is die snelle veroudering van dergelijke gegevens aanleiding genoeg om deze niet in de betreffende boeken te integreren, maar afzonderlijk uit te geven in de (ijdele?) hoop dat op een of andere manier van tijd tot tijd actualiseringen mogelijk zijn.
Hierbij dus een zo goed en kwaad als het lukte een reeks tot medio 2001 bijgewerkte cd lijsten per kunstenaar.
(2001)