CONTRASTPROGRAMMA
De muziekbeleving via muziekconserven wordt kwalitatief steeds verder opgerekt. Voorbeelden te over. In Japan is een beweging gaande om oude 78t. platen te restaureren en in super cd kwaliteit terug te brengen in de circulatie. Buizenversterkers en vinyl lp’s beleven een renaissance, gesteund door hoogwaardige platenspelers met uitgekiende pick-up armen en de best denkbare elementen (zoals de nieuwe Thorens TD 309).
Blijkens de stilte in de gespecialiseerde cd/dvd zaken, waarvan er steeds meer over de kop gaan (een reus als Chaminade in Den Haag bijvoorbeeld) en de dramatisch slechte verkoopcijfers zijn die media langzamerhand dead meat.
Daar staat dan nog steeds een zich vernieuwend aanbod aan zogenaamde High End apparatuur tegenover: onevenredig duur moois, dat omgeven met nog onevenredige duurdere kabels voor de illusie van een volmaakte audiofiele weergave moet zorgen.
In die kringen werd met minachting neergekeken op de iPod. Maar zie: op High End shows in Veldhoven, Frankfort en Londen zijn demonstraties waar de dure versterkers terzijde zijn geschoven of geheel zijn verdwenen en waar het geluid wordt geleverd via een usb stick, een PDA of een iPhone. Iemand die zelf wat vertrouwde cd’s meebrengt om de weergave te beoordelen, vangt daar bot.
Overigens maakt deze gang van zaken wel hoorbaar een einde aan het axioma van digitaal is digitaal en maakt geen inbreuk op de kwaliteit. De nullen en enen van de ene harde schijf zijn blijkbaar toch niet helemaal de nullen en enen van de andere. Interessante vaststelling.
Een kennisje dat me onlangs bezocht om wat fragmenten van verschillende uitvoeringen van een pianosonate van Schubert te kopiëren deed dat ook op een usb stick en beluisterde het resultaat thuis via de lilliput luidsprekertjes van haar laptop. Je zult de mensen de kost moeten geven die rondlopen met wat uitgezochte, makkelijk vervangbare muziek op een iPod of zo’n usb geheugenstick en die daar blijkbaar op deze manier gereproduceerd intens van genieten. Misschien moeten we dankbaar zijn dat nog zoveel naar waardevolle klassieke muziek wordt geluisterd.
Natuurlijk is die trend ook geen echte grote ramp, maar jammer is dat algemene verlies aan de werkelijkheid benaderende kwaliteit wel. Mensen die – zoals tegenwoordig velen – uitsluitend op conserven leven, hebben vaak geen idee hoe mooi de werkelijkheid is met al zijn kleuren, kruiden en prikkelingen. Of dat vooruitgang is?