ARME OREN
Harde cijfers bestaan er natuurlijk niet op dat gebied, maar iedere wat oudere ervaringsdeskundige zal het erover eens zijn dat de maatschappij de afgelopen zeventig jaar veel lawaaiiger is geworden. Bedoeld zijn dan niet – tenminste niet in de eerste plaats - publiciteitsgeile politici, schreeuwende vakbondsmensen, kabaal ontketenende dj’s en dergelijk volk maar alledaagse verschijnselen om ons heen.
Geen wonder natuurlijk: er wonen hier steeds meer mensen op een kluitje, alle ook alleen maar toenemende vormen van verkeer dragen hun deel geluidsoverlast bij (zei destijds niet Baron van Oosterhout in Piet Bakkers De gemeenteraad van Zwinderen “dat sinds de kruiwagen geen behoorlijk vervoermiddel meer is uitgevonden”?) hoewel vliegtuigen, auto’s en brommers in het algemeen ‘stiller’ zijn geworden (motoren daarentegen juist niet). En auto’s ook niet als ze zijn voorzien van zo’n opschepperige boem-boem geluidsinstallatie.
De mechanisatie van landbouw, wegenbouw, huizenbouw (en -onderhoud), tuinonderhoud heeft ook zijn nog steeds toenemende extra geluidsbelasting met zich meegebracht. Het aantal mogelijkheden van de daardoor in tal en last toenemende aanslagen op (gemoeds)rust en gehoorbescherming neemt daardoor haast potentieel af.
En dan is er nog het burengerucht, chronisch bijvoorbeeld van de buurjongen die bij voorkeur met open ramen dagelijks een uur lang zijn drumstel activeert, incidenteel van zogenaamde feesten waar je niet normaal kunt converseren vanwege de zogenaamd muzikale herrie; de buurt kan vaak meegenieten.
Het is meer hun grote aantal dat de hinder veroorzaakt. Het dendert, dreunt, hamert, zaagt, stampt, giert maar verder; soms lijkt het wel op een wedstrijd wie nog meer lawaai kan veroorzaken.
Aanleiding tot dit stukje is weer eens een item uit het NOS journaal. Daarin werd waarderend blijk gegeven van een initiatief van het kunstenaarscollectief Tilburg cowboys dat zestien bouwvakkers zover kreeg dat ze hun zelfgebouwde trots aan gettoblasters exposeerden en inruilden voor een ‘gloednieuwe DeWalt’, waarschijnlijk een qua herrie overtreffende trap op dit gebied. Leuk item, zeker en Cowboys indeed. Maar waar ik dan vervolgens van de berichtgevers op wacht, is ook de andere kant van die luide smartlappenproductie aan te stippen: die van de slachtoffers die de hele werkdag ongevraagd dat kabaal van dakbedekkers, bouwvakkers, wegenbouwers over zich heen krijgen en die dat alles maar geduldig moeten aanvaarden. Weer typisch zo’n misplaatste ode aan een wanverschijnsel. Het is als met de overdreven aandacht voor zielige criminelen terwijl de slachtoffers aan hun lot worden overgelaten. Een beroep doen op begrip voor de veroorzaakte overlast en sociaal gedrag is boter aan de galg. Is mijn cynische reactie op dergelijke onbenulligheid in de berichtgeving (en de feiten) overdreven? Een beroemde filosoof zei ooit dat ook overdrijvingen richting waar- en werkelijkheid zin hebben. Geen wonder dat de wereld steeds neurotischer en hysterischer wordt.
Waar bijvoorbeeld in de industrie strenge normen gelden voor de duur en de mate waarin werknemers aan lawaai mogen worden blootgesteld, kan iedereen in het openbaar en maatschappelijk verkeer ongegeneerd zijn gang gaan, al werd vroeger haast per ongeluk wel eens een overenthousiast van zijn opgevoerde Knallert (prachtig dat Deens) gebruikmakende bromfietsberijder met de politionele dB meter in de hand bekeurd.
Het is herfst, dus het seizoen van de gemotoriseerde bladblazer is weer aangebroken en het duurt ook niet lang meer voordat we in winkelcentra worden vergast op weeïge Kerstmelodieën in muzakvorm.
Wat natuurlijk waarschuwend wel eens zou kunnen worden gepubliceerd, zijn cijfers over door deze gang van zaken veroorzaakte onherstelbare gehoorbeschadiging en geluidspsychoses waarmee medici worden geconfronteerd, te beginnen met aan een overdosis walk/discmangebruik lijdenden. J. de K.