Het succesverhaal van de jonge slagwerkster Danique Kos
Ik ben Danique en ben 15 jaar. Mijn hobby, nee mijn leven bestaat uit muziek. Dit is het liefste wat ik doe en wat me gelukkig maakt. Ik speel percussie. Ik woon thuis met mijn broertje van 12 jaar, die niks met muziek heeft maar voetbalt, mijn moeder en vader die hard werken en zelf niet muzikaal zijn onderlegd, maar wel veel van muziek houden en onze hond.
Het begin
Bij mij begon mijn hobby toen ik 8 jaar oud was. Ik zat echt in een periode waarin ik elk jaar een nieuwe sport wilde uitoefenen en ik had net een jaar turnen gedaan. Maar als jong meisje, op die leeftijd was ik h e l e maal weg van Treble (de drie meiden die zichzelf met djembé begeleiden). Zij hebben Nederland zelfs een keer vertegenwoordigd op het Eurovisie songfestival. Ik ben wel naar een paar concerten van hun geweest en bij een concert heb ik bij zo’n stand een kleine djembé gekocht en deze door de meiden laten signeren. Daar begon het allemaal. Toen ik eenmaal die djembé had zei ik: ‘ik wil net zo goed worden als hun’
Eerste optredens
Na het concert stond er een advertentie in de krant met: djembélessen in Leusden. Dit was mijn kans en mogelijkheid om djembé te leren spelen. En dat gebeurde ook! Ik begon bij de beginners en na enkele lessen mocht ik al naar de gevorderde! De gevorderen werden een showband: de djemkids van percussie Leusden . De leraar was Mandingo Tingana Victor uit Angola. Met deze ‘showband’ heb ik mijn eerste optreedervaring opgedaan! Zo hebben we de Tour Mondiaal van de provincie Utrecht gewonnen en zoveel leuke optredens gehad. Van verzorgingshuizen, buurtfeesten, wereldwinkels, festivals, dierentuin etc. We hebben heel veel leuke dingen gedaan en hadden onderling veel lol.
Lessen
Van Mandingo leerden we veel nummers en liedjes uit diverse landen. Niet alleen het nummer maar ook de betekenis ervan. Zoals muxici, heel vrolijk nummer wat wordt gebruikt na een besnijdenis om weer een lach op het gezicht te krijgen of Mapapekufa. Met een kapotte schoen naar school gaan. Wij maakten daar nl. de Hollandse variant op. “ mijn pa moet poe…”. (ha, ha, vul maar in). We speelden verschillende ritmes door elkaar en ook Doundoun kwam er aan te pas. In totaal heb ik vijf jaar in Leusden djembeles gehad (van mijn 8e tot mijn 13e ). Mijn moeder is nog enkele jaren contactpersoon geweest voor de groep.
Master Aly N’Diaye Rose
Vanaf mijn 10 jaar begon ik ook workshops te volgen. Ik vond het trommelen zo leuk dat ik nog meer wilde leren. Zo heb ik ook een workshop van Aly N’daiye Rose gehad. Hij vond mij zo goed wilde mij nog beter maken. Hij gaf les op het conservatorium in Den Haag en daar heb ik toen drie jaar professioneel djembe- en daarna een half jaar sabarles gehad. Aly komt uit Senegal en is afkomstig van een Griot familie. De hele familie is beroemd en vooral opa Doudou N’Diaye Rose waarvan ik ook les heb gehad. De journaal tune in Senegal is de muziek van Doudou! Met Aly heb ik ook dikwijls opgetreden of met een van zijn kinderen. Ik had zelfs bijna een keer een kans gekregen om voor de koningin te spelen toen ik op het conservatorium zat! Helaas ging dat niet door, wat jammer was. Van Aly heb ik heel veel techniek geleerd en hele mooie nummers die ik zelf ook weer doorgeef.
Het vervolg
Van het een kwam het ander en aanvragen voor optredens kwamen rechtstreeks of via via bij mij binnen. Geregeld stond ik op de buhne voor kleine of grote optredens. Ook deed ik mee aan talentenjachten en viel geregeld in de prijzen. Zo heb ik drie keer gewonnen bij het Amsterdams Percussiefestival AMP en o.a. een balafoon (is een houten xylofoon met kalebassen eronder als klankkast) gewonnen, en cheques van Pustjens percussie waarmee ik een mooie Duende cajon van heb gekocht. De eerste prijs, een CD opname, ging steeds aan mijn neus voorbij omdat ik te jong was. Dit jaar heb ik dat zelf gerealiseerd en mijn eerste demo gemaakt. Ook heb ik nog op balafoonles in Hilversum bij Paul Nas gezeten. Heel melodisch om met zijn allen te spelen en prachtig geluid. Maar ja, hier werkte ze met Pentatonische en ik had een andere met volle octaven uit Guinea, die nog mooier is en zuiver afgestemd, dus iedere keer huren was niet handig. Mijn instrument is nog steeds prachtig en ik speel er nog geregeld op of neem ‘m mee naar optredens en componeer mijn eigen stukken zonder notatieschrift.
Beste leraar: Eddie Conard
Toen ik naar het vervolg onderwijs ging stopte ik met djembelessen. Ik had alleen nog maar Afrikaanse percussie gedaan en wilde anders, meer. Ik wilde Latin, kleine percussie etc. Via via ben ik in contact gekomen met Eddie Conard. Hij had jaren in Leusden gewoond en was net naar Belgie verhuisd! Hij is naar mij komen luisteren en kijken wat ik kon. Hij was overtuigd en wilde mij als jong talent begeleiden en nu na twee jaar heb ik nog steeds les! Het is echt een hele eer want hij geeft maar aan weinigen les! Van hem leer ik zo veel, techniek maar vooral ook luisteren naar allerlei soorten en stijlen muziek. Letterlijk een wereld van muziek ging voor me open. Standaard luister ik nu naar buitenlandse radiostations via mijn Ipod op speakers. Door Eddie ben ik bij veel mensen geïntroduceerd zo ook bij het muziekmerk Pearl die percussie-instrumenten maken. Zelf muziek maken is tegenwoordig bijzonder, dus met jonge aanwas zijn ze erg blij!
Inmiddels kan ik heel wat stijlen aan, Latin, pop, jazz etc. Het Afrikaans is niet helemaal weg want ik geef zelf al jaren djembeles en ook bij Workshops blijft Afrikaans de basis. Er heeft wel eens iemand gezegd: “Dat er een Afrikaanse man in mij zit die eruit wil”. Ha. Ha. Het is niet te bevatten dat een Hollandse meid als mij, zo kan trommelen. Volgens mijn moeder heb ik niet alleen talent voor spelen maar kan ik de leer ook overbrengen. Dat ik nog heel jong ben helpt me natuurlijk daarbij. Van mijn gespaarde geld heb ik mijn eigen congaset gekocht. En nog steeds gaat mijn zakgeld het liefst op aan instrumenten. Zet mij in een muziekwinkel en het is als snoepgoed!
Invloeden
Ik was voorheen altijd een heel onzeker en verlegen meisje maar er zijn twee dingen die dat totaal veranderd hebben !
1, Optredens! En dan vooral ergens in de stad gewoon je trommeltje meenemen, gaan zitten en spelen. Je merkt hier echt heel erg wat mensen leuk vinden en krijgt direct feedback. En samen muziek maken, dit is zo mooi en leuk om te doen, er ontstaat altijd iets bijzonders.
2 Kickboksen. Ik ben hier sinds de brugklas mee begonnen omdat ik gepest werd! Kickboksen doe ik nu nog steeds en vind ik gewoon superleuk! Ik ben er ook fitness bij gaan doen (dit is in totaal minimaal drie dagen sporten in de week).
Ik werk als bediende en telefoniste in een horeca restaurant genaamd. Op mijn werk is er een echt een team en het is altijd gezellig! Gelukkig is mijn basis flexibel en kan ik vrij zijn voor een optreden. Verder help ik af en toe op een festival omdat het zo leuk is. Contact met mensen is dus een feit.
Hollywood
Nu over Amerika! 25 Augustus 2012 heb ik in Nederland auditie gedaan voor de olympische spelen voor artiesten: World championships of Performing Arts (WCOPA) 2013 waar 53 landen aan meedoen. Bij mijn auditie werd gezegd. Je bent geweldig op je trommel, maar ook je mimiek en uitstraling! JIJ MOET GAAN ACTEREN! Dit heb ik ook gedaan op de world championships in 12-21 juli 2013 in Los Angeles ben ik behoorlijk in de prijzen gevallen. Maar eerst het proces. Want het duurde even voordat we echt het besluit hadden genomen om mee te doen! Ik ben er ook toen helemaal voor gegaan. Van sponsoring tot haar make-up , outfits, acts, ervaring, contacten, PR, reclame noem het allemaal maar op! Het is een heel druk en intensief voorbereidingsjaar geweest maar het was het wel allemaal waard!
Succesvol
Maar ik val even terug op het acteren! Ik heb een stand up comedy act gedaan. Je act mocht maar 1 minuut duren en ik heb wel 6 maal een nieuw script moeten schrijven omdat het niet goed was. De eerste keer dat ik mijn act op het podium liet zien was dan ook op de World Championships en van de 1200 deelnemers hebben er maar 20 een scholarship gewonnen en daar zit ik bij!! Wat heb ik met mijn muziek bereikt daar vraag je je dan af? Ik was de eerste Hollander ooit in de finale met mijn conga-act. Ook mocht ik naar de VIP party. Ik heb vier medailles (2x brons, 1x zilver en 1x goud voor finaleplaats) gewonnen! Ook heb ik een business brunch van NAIRIP mogen meemaken waar ik een optreden mocht weggeven. Ik heb geweldige mensen uit het vak ontmoet die met mij willen werken en heel veel internationale kennissen erbij. Zelfs in het vliegtuig zat ik naast Arturo Solar een belangrijke composer van filmmuziek waar ik uren mee gepraat heb. Dit is mijn WCOPA verhaal een beetje in het kort!
Hoe is dit allemaal zo gekomen? “Door heel heel super veel te oefenen en er passie en liefde voor te hebben (zodat je het graag doet). “
Theorie
Zoals je misschien ook gelezen heb ik alleen maar geoefend (praktijk) hoe zit het met de theorie? In de eerste en tweede klas hebben wij op de Havo het vak muziek gehad. Hier heb ik een klein beetje leren noten lezen. Maar onze muzieklerares was helaas altijd chagrijnig en had er geen plezier in. Daarom ben ik zelf bezig gegaan echt goed de theorie (en dus eigenlijk de basis) van muziek te begrijpen want dat is gewoon heel belangrijk. In de Afrikaanse muziek helemaal geen noten ofzo gebruikt dus dat heb ik nooit geleerd! Alles wordt daar generatie op generatie overgedragen….best een kluif dus als je dit onder de knie wilt krijgen. Maar ja, zoals ze in Amerika zeggen “Good works will pay of”.
Nu de toekomst?
Ik heb dus weer een project voor volgend jaar: de summerscholarship van New York Conservatory of Dramatic Arts, naast mijn muziek wil ik acteerervaring hebben dus ik ben nu druk bezig met lessen en audities doen! Ook mag ik mee doen aan een super tof project: Holland opera! Ik zal de percussie doen voor het stuk de 4 musketiers die de hele kerstvakantie 2013 zal gaan draaien! Verdere bijzonderheden, deze maand mag ik in het ziekenhuis workshops geven voor het 125 jarig bestaan en af en toe zal ik op de buis te zien zijn. Natuurlijk blijf ik optreden wat me enorm inspireert. Ik wil graag sessiemuzikant worden maar nu ik dit allemaal opschrijf kom ik tot de conclusie: “ik ben het al!”