SAINT-SAËNS: DE 5 PIANOCONCERTEN
Saint-Saëns schreef zijn eerste pianoconcert - een jeugdig zonnig driedelig stuk - toen hij 23 was; er volgden er nog vier. Tien jaar later ontstond het thans populairste tweede concert binnen drie weken. Het werk begint hoogst serieus in de stijl van een orgelvoorspel van Bach, maar gaat gauw over in een vlot geestig en sprankelend gedeelte dat meer van Offenbach weg heeft. Geen wonder dat het geliefd raakte. Het derde concert is het minst interessante uit de reeks, het vierde daarentegen het beste van de vijf: een ingenieuze eendelige compositie. Het vijfde, bijgenaamd het Egyptische, ontstond in 1896 om ’s componisten vijftigjarige jubileum als concertartiest te vieren. Een briljant werk, dat de geest van het door hem bewonderde land ademt.
Al deze werken illustreren ’s componisten tendens om vlotte afwisseling te brengen tussen beurtelings grote ernst, dronkemansachtige sentimentaliteit en salon frivoliteit. In het vierde concert worden kortstondige herinneringen aan Liszt en Brahms gewekt.
Pascal Rogé en Charles Dutoit (Decca 417.351-2) verlenen het vijftal concerten het juiste idiomatische, parelende karakter. Hierbij vergeleken blijft de oudere versie van Aldo Ciccolini en Serge Baudo (EMI 769.443-2) wat achter.
Wie het vooral om dat geliefde 2e concert gaat, kan het best terecht bij Rogé (Decca 443.865-2) of anders wel bij Jean-Philippe Collard (EMI 573.356-2) of Cécile Ousset (EMI 572.151-2).