SHOSTAKOVITCH: SYMFONIE NR. 6
De 6e symfonie van Shostakovitch, ontstaan in 1939, vormt een ware uitdaging voor de uitvoerenden. Het werk begint onorthodox met een nobel en somber, maar erg ongemakkelijk langzaam deel, een echt largo dat op licht raadselachtige wijze wordt gevolgd door twee scherzi, terwijl een echte finale ontbreekt. Jevgeny Mravinsky (Praga PR 254,017 uit 1955 en Melodia 74321-251982 later in Moskou) zorgde voor de eerste memorabele interpretaties, maar in 1939 was daar ook al pionier Stokowski in Philadelphia (dell Arte CDDA 9023), later in 1968 dunnetjes in Chicago overgedaan (RCA 09026-62516-2) die een gouden standaard vestigde waaraan zijn opvolgers moesten voldoen. Dat lukte sommigen van hen uitstekend. In dit werk zorgt Bernard Haitink (Decca 411.939-2, 425.067-2) met het Concertgebouworkest voor een uiterste klankpracht en grote sonoriteit, zeker in het eerste deel. De uitputtende krachten van de beide snelle delen worden haast heroïsch geleverd. Ook Mariss Jansons (EMI 754.339-2) overtuigt met zijn orkest uit Oslo in hoge mate. En last but not least is daar Neeme Järvi (Chandos CHAN 8411) met het Schots nationaal orkest. Dit drietal strijdt om een haast niet te beslissen voorrang.