RAVEL: PIANOCONCERT VOOR DE LINKERHAND

Nog slechts over één arm beschikte de in de Eerste Wereldoorlog gemutileerde pianist Paul Wittgenstein, de broer van de bekende filosoof, die onder andere Ravel vroeg om voor hem een ‘Pianoconcert voor de linkerhand’ te schrijven. Het werk wordt gekenmerkt door ernst, grote energie en een gevoel van angst en zorg dat aan tragiek grenst. Als men het werk hoort zonder het nader te kennen of te hebben zien uitvoeren, gelooft men nauwelijks dat daar iemand zogezegd op halve kracht bezig is. Ook al omdat de pianopartij zo goed in het orkest is geïntegreerd. Dit werk mist alle luchthartigheid die Ravel voor de concertvorm preekte en is juist een van zijn ernstigste stukken, vervuld van een felle energie en een gevoel van angst dat aan tragiek grenst.

Anno 1959 zorgde ook Samson François (EMI 566.905-2) voor een  verklanking met veel flair en een haast improviserend, niet te verfijnd karakter.

Van de meer recente opnamen waren het met name die van Louis Lortie (Chandos CHAN 8773) en Béroff (DG 423.665-2) die blijvend indruk maken. Daarna kwam ook Pascal Rogé (Decca 410.230-2) heel Frans en overtuigend op de proppen. Maar sinds in 1995 de fantastisch mooie versie van Krystian Zimerman (DG 449.213-2) uitkwam, zijn ook deze in de schaduw gesteld.