MOZART: PIANOCONCERT NR. 21
KV 467, keurig in C-groot, is Mozarts 21e pianoconcert weer primair gericht op de keurige hoofs-aristocratische kringen aan het eind van de 18e eeuw. Toch worden we ook in dit werk vaag herinnerd aan de harmonische wereld uit Mozarts laatste opera’s, alleen is het hier niet zozeer de dramatiek van Don Giovanni doch de luchtiger sfeer van Così. Het springerige, marsachtige begin heeft als contrast een zangerige pianopartij. De ware cinofiel herinnert zich het zangerige en dromerige langzame deel met zijn fraaie pianopartij tegen een kloppende achtergrond van orkesttripletten als soundtrack van de tamelijk sentimentele film Elvira Madigan (dit concert kreeg daarna vervelend genoeg ook de bijnaam Elvira Madigan concert), maar dat misbruik in de film deed het werk onrecht, want het gaat hier niet om zwijmelmuziek, maar om een sereen deel vol kostelijke melodiek en vloeiende lijnen. In het laatste deel krijgt de solist weer gelegenheid om zijn virtuositeit te tonen met briljant passagewerk.
Behalve de in dit repertoire altijd prominente namen – Perahia (Sony 34562), Brendel (Philips 460.621-2) Gulda (DG 453.079-2), Bilson (Archiv 419.609-2) en Schiff (Decca 430.510-2) - komen we nu ook Anda (DG 447.436-2), Ashkenazy (Decca 452.958-2 of 436.383-2) en Pires (DG 439.941-2) tegen. Wie zijn het meest aan te bevelen? Opnieuw Schiff en ditmaal Pires.