DEBUSSY: CHILDREN’S CORNER
 

Als met een zilverstift tekende Debussy toestanden, bewegingen, eigenschappen; liefst de natuurelementen, maar ook satirische, vrolijke beelden uit de kinderwereld zoals in de zes deeltjes van zijn Children’s Corner uit 1906. Hij schreef het werk voor zijn dochter Claude-Emma en het gaat om best geestige deeltjes die zijn geïnspireerd door haar Engelse gouvernante, vandaar ook de Engelse titels. Satirisch is bijvoorbeeld Doctor Gradus ad Parnassum, een grap ten koste van Clementi’s vingeroefeningen. Andere deeltjes zijn heel beeldend, zoals het kostelijke The sow is dancing. Dat Debussy beter prachtige pianomuziek schreef dan het Engels beheerste, blijkt uit een titel als Jimbo’s lullaby dat is bedoeld als wiegenlied voor een olifantje.

Van de minstens achtentwintig opnamen die van het werk bestaan – te beginnen met Debussy zelf (1913), Rachmaninov (1921) en Cortot (1928) – is het allereerst de ook oudere opname van Giesking (EMI 565.855-2). Verder komen vooral in aanmerking Michelangeli (DG 415.372-2), Fergus Thomson (ASV CDQS 432) en als het vooral om een fraaie pianoklank gaat Thibaudet (Decca 460.247-2).