Mini Vergelijkingen

DELIBES: BALLETMUZIEK

DELIBES: BALLETMUZIEK
 

 

 

Nietzsche heeft ooit gezegd dat hij van de muziek van Léo Delibes hield “omdat hij niet pretendeerde diepzinnig te zijn”. En inderdaad: naar een uitgesproken eigen persoonlijkheid zal men bij de componist van de opera Lakmé en de balletten Sylvia en Coppélia vergeefs zoeken. Des te meer spreekt uit deze muzieken de afgeleide persoonlijkheid van Meyerbeer, Gounod, Bizet en anderen. Maar waar Delibes wèl eer mee inlegde, is met zijn vestiging van het moderne, symfonische ballet. In 1866 verscheen zijn eersteling, La source, in 1870 gevolgd door Coppélia en in 1880 had hij nog meer succes met Sylvia.



Neem Coppélia. Tschaikovsky verkoos de muziek daaruit boven die van Brahms. Geen wonder, hij schreef ook prachtige balletmuziek. Delibes’ werk is gebaseerd op het korte verhaal Het zandmannetje van E.T.A. Hoffmann. Daarin komen Doctor Coppelius, de speelgoedmaker en zijn dansende pop voor (later treffen we hen opnieuw aan in Offenbachs Les contes de Hoffmann). De muziek biedt een schat aan heerlijke melodieën, de personen zijn aardig gekarakteriseerd en de dansen hebben een briljant karakter. Dat geldt mutatis mutandis ook voor de beide andere balletten. Beter nog: bij Delibes kan men zeer wel van de muziek puur genieten zonder een balletuitvoering op het toneel mee te maken.



Probeer dat maar aan de hand van bijvoorbeeld de opnamen van Zinman (Philips 438.763-2), Fistoulari (Mercury 434.313-2) of Bonynge (Decca 460.418-2).