Mini Vergelijkingen

BARBER: VIOOLCONCERT

BARBER: VIOOLCONCERT


 
Ontstaan in 1939/40 op verzoek van de zakenman Samuel Fels voor diens jonge protégé Iso Briselli (die het weigerde omdat hij het op basis van een oordeel over de beide begindelen te gemakkelijk vond) en in 1941 ten doop gehouden door Albert Spalding is het Vioolconcert van Samuel Barber de afgelopen jaren immens populair geworden, hoewel het werk destijds tot 1951 moest wachten voordat Louis Kaufman er in Luzern een eerste behoorlijke opname van maakte.De beide eerste delen zijn vervuld van weelderige lyriek, de finale is een intens moto perpetuo vol ingehouden razernij, typisch als reactie van de componist op het verwijt dat die aanvankelijk verworpen eerste delen te tam waren.  Inmiddels zijn in de catalogus tenminste vijftien opnamen van het werk te vinden, zo ongeveer te beginnen bij Stern (Sony 60004).

 

Toegegeven: hoewel onbeschaamd romantisch van toon, bevatten het allegro en andante weinig technisch vuurwerk. Maar wat deze delen wel bieden is rapsodische overdaad in het 1e deel en een soort vocaal aandoende melancholie in het andante. Men wordt enigszins aan Mendelssohn herinnerd. De finale heeft een wat moderner inslag.

 

De voorlopig mooiste versie komt op naam van Hahn (Sony 89029). Echt een in alle opzichten volmaakte versie, een wonder van deze toen 19-jarige. Een duidelijke eerste keus. Op enige afstand wordt ze successievelijk gevolgd door Joshua Bell (Decca 452.851-2), Itzhak Perlman (EMI 555.360-2) en Gil Shaham (DG 439.886-2).