ADAM: GISELLE

Van de meer dan vijftig toneelwerken van Adolphe Adam hebben alleen de opera’s Le postilion de Lonjumeau en Si j’étais roi plus het ballet Giselle zich mee enige moeite op het programma kunnen handhaven. Le postilion vooral dankzij de beruchte tenoraria ‘Mes amis, écoutez l’histoire’. Giselle uit 1841 is ondanks de nogal harde kritiek uit de meer elitaire vakkringen een van de eerste grote romantische balletpartituren die bij choreografen en het publiek op aandacht kunnen rekenen. De muziek is sfeervol en het werk bevat menig tere en beklijvende melodie. Het verhaal gaat over de Wilis uit Heine’s De l’Allemagne: verloofde meisjes die vóór hun trouwdag zijn gestorven en die nu ’s nachts in bruidstooi uit hun graven opstijgen om tot het aanbreken van de dag te dansen. Kern van het verhaal vormt de liefde tussen Giselle en Prins Albrecht.

De enige echt complete en gelukkig ook meteen voortreffelijke uitvoering van dit werk is die van Bonynge (Decca 452.185-2, 2 cd’s). Een iets ander gestructureerd, lichtelijk bekort ook niet helemaal gelijkwaardig, maar wel goedkoper alternatief biedt Mogrelia (Naxos 8.550755/6). Voor een succesvolle, wat oudere opname tekende Fistoulari (Mercury 434.365-2, 2 cd’s). Sinds 1961 circuleert ook een in klankschoonheid badende verkorte versie van Karajan (Decca 417.738-2) die ook beslist het aanhoren waard is.

Wie het ballet ook visueel wil genieten, kan het beste terecht bij Coleman (TDK DVWW-BLGISS) en Zjhuraitis (TDK DV-BLGIS).