In november 1951 gaf de in 1933 geboren Julian Bream, tot het gitaarspel geïnspireerd door Andres Segovia, zijn eerste recital in de Londense Wigmore Hall. Als 15-jarige ging hij in Londen naar het Royal College of Music ,aar lessen in het vak gitaar werden daar nog niet gegeven, dus moest hij als autodidact zijn eigen weg vinden. Zijn internationale carrière begon in 194 met optredens in Zwitserland en in 1958 in de V.S.

Maar al in 1950 had hij in Manchester de muziekbieb van Henry Watson bezocht en daar de luitwerken van Dowland gevonden. Hij verwierf aan Duitse zessnarige luit en leerde zichzelf daarop spelen. Hij kreeg wel kritiek op zijn niet authentieke luit en zijn speelwijze. In 1960 richtte hij het Bream Consort op om Elisabethaanse muziek naar behoren uit te voeren. Tot 1990 bestond die groep. Britten (Nocturne after John Dowland, Songs from the Chinese, EMI 754.901-2) en Hanze (Royal wintermusic, Drei Märchenbilder, Drei Tentos, Memorias de El Cimarrón, RCA 09026-61597-2).

In 1984 was hij betrokken bij een auto-ongeluk waarbij zijn rechter elleboog werd vernietigd. Pas na uitgebreide operaties en revalidatie kon hij weer op professioneel niveau optreden. In 2002 staakte hij zijn optredens.

De betekenis van Bream als promotor van de klassieke gitaarmuziek en luitmuziek uit de tijd na Segovia kan nauwelijks worden overschat

Zijn eerste opnamen verschenen in de periode 1956 tot 1959 bij Westminster, daarna stapte hij over naar RCA en vervolgens naar EMI. In de loop der tijd won hij o.a. twee Edisons.

 

Enige van zijn mooiste andere cd’s zijn:

 

Albéniz: Gitaarwerken. RCA 74321-17903-2

Bach en Dowland: Luitwerken. DG 477.7550.

Rodrigo: Concierto de’Aranjuez; Piezas españolas. RCA RD 84900.

Elisabethaanse luitliederen met Peter Pears. RCA 09026-61602-2.