Het is zomaar een random voorbeeld van de manier waarop jonge musici zich in een geglobaliseerde wereld op ettelijke fronten tegelijk manifesteren: op Facebook, via Twitter, eigen websites, e-mail, YouTube, Live Messenger en via hun impresariaat ook op internet. Het is verbazingwekkend wat met enig doorzettingsvermogen en geduld al googelend te vinden is in zo’n geval.  

 

In dit geval gaat het om de jonge Italiaanse violiste Anna Tifu van Roemeens/Italiaanse komaf, 1 januari 1986 geboren en getogen in Cagliari, de hoofdstad van Sardinië, waar ze op zesjarige leeftijd eerste vioollessen kreeg van haar vader, zelf violist. Daar werd ook haar stevige eerste professionele muzikale basis gelegd, onder andere met inbreng van Salvatore Accardo. Op haar vijftiende studeerde ze met vlag en wimpel aan het Palestrina conservatorium in Cagliari af.

Wat later volgden cursussen aan de Stauffer Akademie in Cremona en tenslotte werden in Philadelphia aan het Curtis instituut bij Aaron Rosand en Pamela Frank de laatste puntjes op de i gezet.

Haar c.v. – uiteraard op internet te vinden – leest als een droomstart. Om nodeloos doorzoeken daarnaar te voorkomen, hier in het kort:

Professioneel solodebuut op twaalfjarige leeftijd bij het  Orchestre National des Pays de La Loire uit Nantes, een jaar later vervolgd in de Scala in Milaan met Bruchs Eerste vioolconcert. Het begon in 1994 met een eerste prijs met onderscheiding bij de Rassegna di Vittorio Veneto.

In 1996 volgde  een prijs in Milaan, in 1997 eentje in Kloster Schöntal in Duitsland en in datzelfde jaar aan het Santa Cecila conservatorium in Rome

 

Daarna vervolgde de milde regen van concoursprijzen, eerst in 2000 bij het Michelangelo Abbado concours oplus nog op veertienjarige leeftijd een eerste bij het Viotti Valsesia concours, daarna, in 2002 met Caprices van Paganini bij het Giovanni Pressenda concours in Carpi, in 2004 bij het Myrta Gabardi dito en last but not least in 2007 bij het George Enescu concours in Boekarest. Niet al deze concoursen hebben een heel groot internationaal gewicht, maar toch.

Niet alleen was ze al gauw een graag geziene en gehoorde soliste bij allerlei Europese orkesten in Rome, Berlijn, Tel Aviv, Praag, Essen, Roemenië en Hongarije, maar zelfs het Limburgs symfonie orkest kon haar in de annalen bijschrijven.

Verdere successen kunnen haast niet uitblijven.

Haar mooie viooltoon ontleent ze aan een ‘Mischa Piastro’ Carlo Bergonzi viool (Cremona, 1739).

De inmiddels geblondeerd door het leven gaande violiste heeft zoals dat tegenwoordig usance moet zijn om je breed te kunnen profileren een groot repertoire met als kern vioolconcerten van Mozart, Beethoven, Mendelssohn, Spohr, Paganini, Viotti, Rode, Brahms, Bruch, Saint-Saëns, Tchaikovsky, Sibelius, Wieniawski en Shostakovitch. Natuurlijk ontbreken ook Vivaldi’s Vier jaargetijden niet. Aan sonatekant zijn Bach, Mozart, Beethoven, Schubert, Schumann, Brahms, Franck, Ravel, Ysaÿe en Prokofiev vertegenwoordigd. Tenzij men over behoorlijke randapparatuur, zoals een i-Pad als tuner/afstandsbediening, een bijbehorende Air Play black box met aansluiting op een HD tv toestel en vandaar naar een hoogwaardige stereo muziekinstallatie heeft, blijft de beeld- en geluidskwaliteit aan de povere kant. Maar een indruk van het grote kunnen van de violiste krijgt men ook zonder die extra’s.

Wie Anna’s website www.annatifu.com bezoekt vindt meer gegevens over optredens in verleden en toekomt, zoals eentje waar ze in 2010 een optreden had met Andrea Boccelli om samen een viool/zang versie van Rodrigo’s Concierto d’Aranjuez met orkest uit te voeren. Gedurende het jaar 2012 staan optredens – met orkest of in recitalvorm – in de agenda binnen Italië (te beginnen met het Toscaanse Zonfestival), in Duitsland en begin 2013 in het Zuid-Afrikaanse Durban. Later dat jaar start een Europese tournee. In diezelfde periode staan ook nieuwe cd opnamen op de rol.

  

Men kan zich afvragen in hoeverre het voor begaafde, jonge kunstenaars echt nodig is om zich zo intensief en breed te manifesteren, of het nog wel mogelijk is zich niet door al die – deels bewust zelf gewilde – extra, nerveus makende activiteiten, waarbij vast nog fotosessies, interviews, radio- en tv optredens komen te laten afleiden.

Het is de vraag hoe en wat je als jonge, zeer getalenteerde musicus verder beter wel of juist niet kunt doen om je carrière positieve impulsen en vaart te geven. In Beyond Talent met de onderitel ‘Creating a successfull career in music’ geeft Angela Myles Beeching daarover wat nuttige tips.

Het heet dat violisten de initiatiefrijkste musici zijn; het is hoe dan ook erg boeiend om te volgen hoe de carrière van Anna Tifu die onderdeel is van de IMG Artists stal verloopt.

 

 

Op haar eerste cd vertolkt ze met Pavel Berman de Sonate voor 2 violen van Prokofiev. In 2013 zijn volgende cd plannen voorzien.

Verder is Anna Tifu te bewonderen hoor- en zichtbaar op You Tube in de volgende programma’s:

1994: Als achtjarige in Introductie en allegro van Pugnani/Kreisler.

2000: Bach: ‘Chaconne’ uit Partita nr. 2 en Paganini: Caprices nr. 4 en 17.

2007. Sibelius: Vioolconcert, Deel III met onbekend orkest.

2008. Shostakovitch: Vioolconcert nr. 1 met het Enescu filharmonisch orkest o.l.v. Boekarest o.l.v. Jacques Cohen.

2009. Enesco Festival Boekarest met pianist Giuseppe Andaloro in ‘Méditation’ uit Massenets Thaïs.

2010: Vivaldi Deel 1 uit ‘De Lente’ van Vivaldi’s Vier jaargetijden en meer Vivaldi tijdens verjaardagsconcert met de Virtuozen uit het Berlijns filharmonisch orkest.

2010: Optreden met Andrea Bocelli in Conciero de Araguez van Rodrigo.

2011: Beethoven: compleet Vioolconcert met het Israël Kamerorkest o.l.v. Shalev Ad-El en Sarasate: Carmen fantasie met Ilan Rechtman.

2012: TV Interview (in het Italiaans) in ‘Prossima fermata’ van La 7.

Verder snuffelend is er nog het Vioolconcert van Mendelssohn met het Omnia symfonie orkest o.l.v. Bruno Santori. Voor wie verder op internet snuffelt is waarschijnlijk  nog meer te vinden dat mogelijk cd-waardig is. Voor haar bewonderaars is het geduldig wachten op moois in optimale cd- en dvd kwaliteit met als handicap dat zovelen de aandacht vragen en dat het net nu de muziekindustrie zo slecht gaat.

 

 

Prokofiev: Sonate voor 2 violen in C op. 56. Anna Tifu en Pavel Berman. Dynamic 676.