De momenteel in Berlijn wonende Susan Mary Philipsz (1965) is een Schotse kunstenares die in 2010 de Turner prijs won. Ze staat vooral bekend om haar klankinstallaties. Daarvoor zingt ze zelf a cappella versies van liederen die via meerdere luidsprekers in een galerie worden weergegeven. In een andere installatie zien we violiste Leila Akhmetova die alleen in een studio wacht op het moment dat ze mag gaan spelen. Een op een om haar heen rijdende dolly gemonteerde camera volgt haar terwijl ze de te spelen noten op een computerscherm bestudeert en dan een lang aangehouden noot speelt. Vooraf klinken schrille noten vanuit verschillende posities in de galerie.

In breder verband gezien houdt Philipsz zich bezig met de nieuwe astrofysische wetenschappelijke ontdekking van zwaartekracht golven die Einsteins theorie over ruimte en tijd bevestigen. Een enkele stem wekt geluidsgolven op en maakt de toehoorder bewust van tijd en ruimte. Dat is althans de bedoeling.

In de Amsterdamse Oude Kerk gaf Philipsz daar 6 december 2021 twee voorbeelden van met haar ’The fall’ ter gelegenheid van het vierhonderdste sterfjaar van Sweelinck en ‘Broken ensemble’, een melancholiek werk voor orgel.

Opnamen van haar werken kon ik niet vinden. Ze zijn vermoedelijk alle eenmalig. Wel stuitte ik op de ‘ruimte opera’ Aniara van de Zweed Blomdahl die meteen kort wordt besproken.