Jaëll: Feuillet d’album; Esquisses romantiques nr. 1-6; Valses mélancoliques nr. 1-6. Alexandre Sorel. Solstice SOCD 156 (58’25”). 1997

Jaëll: Liederen nr. 1-5; ‘Les orientales’; ‘L’orage’; ‘Un baiser’; ‘Le troupeau sans guide’; ‘Les hiboux’; Cellosonate. Catherine Dubosc (s), Lisa Erbès (vc) en Lara Erbès (p). Solstice SOCD 227 (75’53”). 2005 

Liszt merkte over Marie Jaëll op: “Ze bezit de hersens van een filosoof en de vingers van een kunstenaar” en “Als uw muziek de naam van een man droeg, zou deze op elke piano staan”. Wie was deze Marie Jaëll (1846-1925)? Ze werd als Marie Trautman in een dorpje in de Elzas geboren, bleek over bijzonder muzikaal talent te beschikken en ging piano studeren bij Henri Herz aan het Parijs’ conservatorium.

Zelfs succesvoller dan Clara Schumann ondernam ze als virtuoze pianiste tournees in Europa en ontmoette een andere pianist, Alfred Jaëll die bevriend was met Liszt, Brahms en Von Bülow. Na hun huwelijk vestigde het echtpaar zich in Parijs waar Marie compositie ging studeren bij Saint-Saëns. Met succes, zoals dit tweetal cd’s illustreert. Dit is geen clichématige, zoetsappige salonmuziek, maar stijgt daar met een eigen karakter een stuk bovenuit. Probeer het ‘Albumblad’,  ‘Les ombres’ en ‘Métamorphoses’ uit Esquisses romantiques om daarvan overtuigd te worden.