Joner: Con cierto toque de tango. Vino y se fue; Victoriosa; Vioolconcert ‘Con cierto toque de tango’; Valserita; Julie; Retrolonga; Mil vias; Mi viejo dolor; Concerto grosso voor piano, bandoneon, viool, contrabas en orkest. Hennig Kraggerud (v), Tango for 3 en het Noors kamerorkest. Lawo LWC 1137 (70’25”). 2016

De in 1963 geboren Sverre Indris Joner, neef van musicus Kristoffer en nicht zangeres Alexandra, is behalve componist ook arrangeur pianist en slagwerker Behalve in Oslo studeerde hij aan het conservatorium in Havanna. Waarschijnlijk was dit laatste de aanleiding dat hij gefascineerd raakte voor de vormen salsa en tango.

Mogelijk niet bepaald een cv om je metten te classificeren als ‘klassiek’ componist. Maar toch, zijn veelzijdigheid werpt wat aardige vruchten af en de nodige oorspronkelijkheid valt hem niet te ontzeggen. Hij arrangeerde en populaire klassieke orkestwerken en vanuit dat standpunt bezien is het sinds de naar Europa overslaande Piazzollagolf logisch dat hij niet alleen wat bekende Argentijnse tango’s ‘hercomponeerde’, maar deze ook integreerde in eigen composities. Daarbij werd de vorm van het orquesta tipica verlaten en met fantasie vertaald naar de gangbare orkestvorm.

Dat Joner raad weet met Argentijnse muziek, blijkt uit het door violist  en Stiftfesival organisator Hugo Ticciati geschreven Con cierto toque de tango (met een zweem van tango) Vioolconcert dat bestaat uit de delen milonga, samba en tango. Het resultaat klinkt echt in stijl en sfeervol. Henning Kraggerud speelt de solopartij heel toegewijd.

Het ensemble Tango for 3 dat een belangrijke begeleidende rol vervult, bestaat uit Sverre Indris Joner (p), Per Arne Glorvigen (bandoneon), Odd Hannisdal (v) en Steinar Haugerud (cb). Een geheel dat een heel fraaie, ‘echte’ bijdrage levert aan dit aardige programma.