Jomelli: Vesperae in sancto Petro Romae; Miserere. A sei voci o.l.v. Bernard Fabre Garrus. Astrée E 8590 (2 cd’s, 1u., 23’11”). 1996

De naam van de in Aversa bij Napels geboren Italiaanse Niccolo Jomelli (1714 - 1774) ligt niet bepaald in de mond van iedere muziekliefhebber bestorven. Hij was leerling van Durante en later van Leo en Feo, leerde de zangkunst van de achttiende eeuw tot in de finesses en schreef voornamelijk opera’s. Hij verbleef ook in Venetië.In 1747 vierde hij in Napels triomfen met Eumene.

Net als Gluck behoorde hij tot de hervormers van het achttiende eeuwse muziekdrama, maar in tegenstelling tot Gluck zocht hij het niet in strenge eenvoud, maar benutte hij de menselijke stem om extreme gevoelens uit te drukken.

Het Utrechtse Festival voor Oude Muziek is precies de plaats waar juist onbekendere werken van onbekende componisten ten gehore worden gebracht. Deze volledige vesperdienst is daarvan een goed voorbeeld. Voor dit werk had hij veel aan zijn studie bij Padre Martini in Bologna. Het gaat om vrij intieme muziek die in goede handen is bij het in 1977 ontstane zevenkoppige vocaal ensemble A sei voci, dat in 2011 ophield te bestaan.

Meer op dit geestelijke gebied van Jomelli door A sei voci gezongen is te vinden op de cd Une messe imaginaire (Astrée E 8677).