Jeune, Le: Printemps, Le. Ensemble Jacques Feuille o.l.v. Jacques Feuille. Arion ARN 268316 (2 cd’s, 2u. 09’25”). 1975
Jeune, Le: Printemps, Le. Ensemble Gilles Binchois o.l.v. Dominique Vellard. Évidence 411.303 (64’07”). 2019
De naam van Le Jeune is bekender dan zijn muziek. Een groot deel daarvan bestaat uit Calvinistische kerkmuziek - zoals de Missa ad placitum - die hij als Hugenoot bijdroeg. Hij werd geboren in Valenciennes en genoot zijn muzikale opleiding aan het keizerlijke hof in de Lage Landen. In 1552 werden vier van zijn chansons opgenomen in een bundel die in Leuven is uitgegeven.
Hij genoot de protectie van Henri IV in een tijd die werd gekenmerkt door vele politieke en religieuze beproevingen. Dikwijls genoemd dus, vaak naar verwezen en ook geanalyseerd (bijvoorbeeld door Messiaen), maar zelden gehoord in de muziekpraktijk: de drie jaar na zijn dood samengestelde verzameling van 39 wereldlijke chansons die Claude le Jeune (1528 - 1600) als vooraanstaand lid de Académie de poésie et de musique had geschreven.
Het zijn volmaakte voorbeelden van de verbinding tussen tekst en muziek en dat moet destijds voor nogal wat opschudding hebben gezorgd, vooral door de invoering van strikte metrische regels. Tijdens een optreden van het ensemble Doulce Mémoire tijdens een Utrechts Festival Oude Muziek was dat te horen.
Ook het Ensemble Gilles Binchois, dat een keuze van 14 uit de totaal 39 twee-vier- en zesstemmige chansons maakte, brengt de directheid en ritmiek van dit materiaal met teksten uit de Griekse en Latijnse oudheid goed naar voren, waardoor de muziek thans nog even krachtig klinkt als in de zestiende eeuw. Ze laten de muziek mooi opbloeien.
Wie het werk volledig wenste te horen, is aangewezen op de oude Arion opname, die nog niet geheel aan de huidig gangbare stijlcriteria voldoet, maar waarop Marie-Claire Cottin (s), Hélène de Luze (ms), Pierre Bonniffet (t), Charles Whitfield (b) en Jacques Feuille (bs) met vier andere vocalisten die het Ensemble Jacques Feuille vormen wel ook fraai zingen.