Jommelli: Requiem in Es Hocj A1.3; Libere me in c Hocj E.2; Miserere in g Hocj. 18.33. Gudrun Sidonie Otto (s), Miriam Feuersinger (s), Helen Charlston (a), Gaia Petrone (a), Daniel Johannsen (t), Varlerio Contaldo (t), Sebastian Myrus (bs) en Wolf Matthias Friedrich (bs) met Il Gardellino o.l.v. Peter van Heyghen. Passacaglia PAS 1076 (64’05”). 2019

De Missa pro defunctis die Niccolo Jommelli in Glucks en Mozarts geboortejaar 1756 kort na zijn aankomst in Stuttgart componeerde, behoort tot zijn belangrijkste werken en was in die tijd voor zover men dat van een dodenmis mag zeggen ook erg popular. Het licht pathetische werk werd geschreven ter herinnering aan de kort tevoren overleden hertogin van Würrtemberg en viel op door zijn gevoelige en dramatische aard.

Zijn reputatie bleef altijd wat in de schaduw van zijn tijdgenoten Gluck, Mozart, Pergolesi en C.P.E. Bach in de overgang van de barok naar het classicisme. Maar in het Requiem toont hij zijn grote talenten.

Zo belangrijk en maatgevend als het werk is, verbaast het dat dit pas de eerste opname daarvan is. Gelukkig is het meteen een heel goede met een keur aan vocale solisten en een stel stijlvol spelende instrumentalisten onder leiding van de Belgische dirigent Peter van Heyghen die eigenlijk als blokfluitist begon en wel optrad tijdens het Utrechtse Festival Oude Muziek als dirigent van Les Muffatti en het acht leden tellende Il Gardellino dat hier voor een plechtige begeleiding.