Wegmann: Le souffle du temps. X (rétro) perspectives. Judith Wegmann. Hat ART 202 (59’21”). 2016

Wanneer je als pianiste een brede interesse hebt die zich ongeveer gelijkelijk uitstrekt over jazz en klassiek en wanneer je veel fantasie hebt en tot dromen geneigd bent, opent zich een breed veld en wanneer je dan ook nog aardig kunt improviseren kom je hier tot een uurtje opvallende, bekoorlijke muziek waarmee de luisteraar zich op de klanken van een geprepareerde piano begeeft in een met sterren bezaaide halfduistere wereld vol verloren stemmen en schichtige gevleugelde dieren. Welkom in de wereld van de Zwitserse pianiste Judith Wegmann.

De titel van deze cd kan worden vertaald als ‘ademtocht der tijd’, de ondertitel als ‘terugblikkende vergezichten’. Wat na even doorluisteren en gewenning vooral bevalt aan deze muzikale reis door het onbekende, is het ongrijpbaar boeiende van dit pianospel dat tegelijk zorgvuldig is afgewogen, maar ook ondefinieerbaar is.

Ongehaast fladderen figuurtjes op gracieuze wijze, maar wat doelloos rond. Gedempte snaren zoeven en klepperen mild als geestverschijningen doorwoven met eenzame melodielijnen. Er ontstaat ook een indruk van klokken die niet ver weg klinken. De mooiste momenten komen we tegen wanneer Wegmann even niet al te precieus is, maar aantoont dat ze ook merg in haar botten heeft.