Sarah Wegener: Into the deepest sea. Brahms: ‘Meine Liebe ist grün’ uit Junge Lieder op. 63/5; Wenn du nur zuweilen lächelst op. 57/2; Ach wende diesen Blick op. 57/4; Da unten im Tale WoO. 33/6; Die Mainacht op. 43/2; Es träumte mir op. 57/3; Liebestreu op. 3/1; Treue Liebe op. 7/1; Verzagen op. 72/4; Schubert: Des Mädchens Klage D. 191; Erster Verlust D. 226, op. 5/4; Du liebst mich nicht D. 756b, op. 59/1; Der Zwerg D. 771, op. 22/1; Sibelius: Was het een droom? op. 37/4; Zucht, geruis, zucht op. 36/4; Grieg: Ik hou van jou op. 5/3; ‘Solveigs lied’ uit Peer Gynt op. 23; Clarke: The seal man; A dream; Quilter: Now sleeps the crimson petal op. 3/2; Bridge: Come to me in my dreams; Strauss, R.: Allerseelen op. 10/8; Seitdem dein Aug’ in meines schaute op. 17/1; An die Nacht op. 68/1. Met Götz Payer. AVI 8553374 (68’50”). 2016 

Het is goed wanneer een zangeres een thema vindt waarop ze haar recital kan baseren. De Duitse sopraan bracht in haar jeugd enige zomers door aan zee in Cornwall en de liederen die ze uitkoos hoeven daar niet beslist mee te maken te hebben. Schubert zag hooguit meren en nooit een echte zee. Van de andere componisten zou dat moeten worden nagegaan. We moeten het eerder zo zien dat Sarah Wegener versluierd aan de hand van natuurlijk meestal over de liefde handelende liederen een verhaal verteld over de verlangens en de geheimzinnigheden die men aan de zeeoever kan ondergaan.

Bekende liederen worden afgewisseld door onbekendere en een veelzijdig gezelschap componisten van Schubert via Brahms, Grieg, Sibelius, Bridge, Quilter tot Rebecca Clarke leverde daarvoor het materiaal.

Zo ontstond een heel verrassend en veelzijdig recital dat Wegener en haar heel attente begeleider Payer op een opvallend goede, want heel expressieve, karaktervolle en gewoon puik verzorgde manier afwikkelen. Niet alleen door de samenstelling, ook door de realisatie is dit een bijzondere uitgave geworden. Ook hier weer blijkt dat Sarah Wegener een fijne neus heeft voor ongewoon moois. Zo maakte ze met Heinz Hölliger een opname van de eerste orkestratie door Koechlin van Fauré’s Suite Pelléas et Mélisande (Hänssler CD 93.286) en van Korngolds  muziekkomedie Die stumme Serenade waarin ze de rol Silvia Lombardi vertolkte (CPO 777.485-2).