Alena Walentin. Amirov: Stukken voor fluit en piano nr. 1-6; Bowen: Fluitsonate op. 120; Schulhoff: Fluitsonate op. 61; Taktakishvili: Fluitsonate; Vitali: Chaconne in g (bew. Walentin). Met Joseph Havlat. Guild GMCD 7820 (72’00”). 2019

Wie op internet zoekt naar gegevens over de Britse fluitiste fluitiste Alena Walentin (Lugovkina) wordt haast bedolven onder waarderende notities over waar ze overal wat voor prijzen won en wat ze zoal presteert. Dat wekt hoge verwachtingen voor haar solodebuut op Guild.

Gelukkig worden worden die gedachten en wensen hier ook helemaal bevredigd.Waltentins puike techniek en adembeheersing die leiden tot een steeds zuivere, ronde toon zonder ademgeluiden zijn een sterke wapenrusting. Ze kan zich mooi concentreren op de juiste expressie voor de gespeelde composities uit vele windrichtingen, zonder zich aan bekend repertoire te houden. Dat vormt juist een der charmes van haar recital.

Ze blijkt heel wat kleuren en stemmingen op haar palet te hebben. Ze brengt goede dynamische gradaties aan en laat ons kennismaken met minder componisten als Fikret Mechadi Amirov (1922-1984) uit Azerbeidjan van wiens 6 Stukken tot mijn verrassing al vijf cd opnamen zijn, York Bowen die al met vier opnamen present is, Erwin Schulhoff met zes en de Georgiër Otar Taktakishvili (1924 - 1989) met 9. Tomaso Antonio Vitali (1663 - 1745) schreef zijn bekende Chaconne eigenlijk voor viool en piano maar er bestaan ook opnamen waarin de viool door een blokfluit, altviool of cello is vervangen. Walentin is de eerste met dwarsfluit en ze onderscheidt zich heel positief in de verschillende stijlen, waarbij ook het mooie aandeel van begeleider Joseph Havlat een grote rol speelt.