Carolin Widmann: Refections. Boulez: Anthèmes I; Ysaÿe: Solovioolsonates nr. 2 en 4; Sciarrino: Capriccio’s nr. 1-6; J. J. Widmann: Etudes nr. 1-3. Telos TLS 116, Profil PH 14036 (75’06”). 2006

De grote veelzijdigheid van de Duitse violiste Carolin Widmann (1976) blijkt meteen wanneer men haar discografie tot op heden overziet. Daarop prijken bijvoorbeeld het Concert voor klarinet, viool en orkest van Tüür, de Fantasie, het Rondo brillant en de Vioolsonate van Schubert, het octet van Jörg Widmann, Viool en piano, Spring of Chosroes van Feldman, de Vioolsonate van Zimmermann, de Fantasie van Schönberg,, Dikhtas van Xenakis, Schumanns 3 Vioolsonates (meest op ECM), Messiaens Quatuor (Orfeo) en Rihms Über die Linie en het aan haar opgedragen Coll’arso (Hännsler).   

De 6 Capriccio’s van Sciarrino zijn al bekend door Marco Rogliano (Accord 202862) en Barbara Lüneborg (Coviello COV 60610), de Anthèmes uit 1991 van Boulez vooral door Hae Sun Kang (DG 463.475-2) en Jeanne-Marie Conquer (DG 480.6828), in mindere mate door Diego Tosi (Solstice SOCD 825). Maar al deze violisten namen die werken in een onderling sterk verschillend recital op. En voor de mooiste opnamen van de volledige 6 Sonates van Ysaÿe denken we vooral aan de historische opname van Shumsky (Pearl GEM 0032) en de recentere van Zehetmair (ECM472.687-2), Wanimi (Somm SOMMCD 012) en Zimmermann (EMI 552.552-9).

Echt nieuw zijn alleen drie van de intussen zes Etudes van haar oudere broer Jörg.

Helemaal los van die inventarisatie toont Carolin Widmann een heel eigen, minstens zo geslaagde kijk op deze composities en weet ze met haar inkleuringen en nuanceringen sterk te boeien. Maar het is vooral de grote overtuigingkracht van deze violiste die deze in andere opzichten lastige werken die niet nalaat diepe indruk te maken. Interpretatieve moeilijkheden schijnen voor haar niet te bestaan. Voor de luisteraar houdt dat het gevaar in dat hij die problemen misschien onderschat.

In elk geval is hier sprake van hogeschool solowerk.